Komitet Obywatelski „Solidarność”

Komitet Obywatelski „Solidarność”

Komitet Obywatelski „Solidarność” (KO) został założony 18 grudnia 1988 roku jako zorganizowany ruch społeczny po obradach Okrągłego Stołu. Zainicjował on działania na rzecz demokratycznych zmian w Polsce, a jego główną platformą komunikacyjną stały się „Gazeta Wyborcza” i reaktywowany „Tygodnik Solidarność”.

Przygotowania do wyborów

KO przyjął strategię wystawienia kandydatów do Sejmu i Senatu zgodnie z ustaleniami Okrągłego Stołu. W wyborach z 4 czerwca 1989 roku mogło zdobyć 161 z 460 mandatów poselskich, a do Senatu wystawił 100 kandydatów. W kampanii wyborczej wykorzystano zdjęcia z Lechem Wałęsą oraz plakaty, które były dystrybuowane mimo cenzury.

Wybory

Wybory z 4 czerwca 1989 roku przyniosły spektakularny sukces KO, który zdobył 160 mandatów poselskich i 92 senatorskie, przy frekwencji wynoszącej 62%. Po pierwszej turze, z uwagi na niezdobytą większość przez PZPR, zmieniono ordynację, co pozwoliło na łatwiejsze wprowadzenie kandydatów KO do parlamentu. W drugiej turze 18 czerwca, KO zdobył dodatkowy mandat, kończąc z 260 wygranymi.

Po wyborach

Po wyborach, Komitet Obywatelski przekształcił się w Obywatelski Klub Parlamentarny (OKP) z Bronisławem Geremkiem na czołowej pozycji. W składzie nowego klubu znalazło się 161 posłów oraz 99 senatorów. W tym czasie PZPR dysponował 173 mandatami. OKP rozpoczął prace w nowym Sejmie, a ruch obywatelski próbował zorganizować się w nowe partie polityczne.

Członkowie Komitetu

Na inauguracyjnym spotkaniu KO wzięło udział 135 zaproszonych gości, z których 118 się stawiło. Wśród nich byli m.in. Lech Wałęsa, Tadeusz Mazowiecki, Adam Michnik oraz wielu innych znaczących działaczy opozycyjnych.

Podsumowanie

Komitet Obywatelski „Solidarność” odegrał kluczową rolę w transformacji politycznej w Polsce, prowadząc do pierwszych wolnych wyborów po dekadach rządów komunistycznych. Dzięki jego działaniom, Polska zyskała nową reprezentację parlamentarną i rozpoczęła proces demokratyzacji.