Kolej Nadwiślańska
Kolej Nadwiślańska, znana również jako Droga Żelazna Nadwiślańska, to linia kolejowa otwarta 29 sierpnia 1877 roku. Łączyła Mławę z Warszawą, Lublinem, Chełmem oraz Kowlem, przebiegając przez obszary Królestwa Polskiego pod zaborami. Linia miała rozstaw torów rosyjskich wynoszący 1524 mm i w 1887 roku zatrudniała 2364 pracowników.
Historia
Linie kolejowe w Królestwie Polskim powstawały z opóźnieniem, a budowa Drogi Żelaznej Nadwiślańskiej umożliwiła połączenie Wołynia z ufortyfikowanymi terenami nad Wisłą. Trasa została ukończona po uruchomieniu kolei obwodowej w Warszawie. Kolej biegła na północ do Mławy, gdzie łączyła się z linią prowadzącą do Gdańska. W Warszawie nawiązywała połączenie z innymi ważnymi liniami kolejowymi.
Kolej Nadwiślańska odgrywała kluczową rolę strategiczną, łącząc istotne twierdze rosyjskie w regionie. Jej oddanie do użytku miało miejsce w 1877 roku, a niektóre źródła podają datę 20 września 1876 roku.
Dworce
- Dworzec Warszawa-Praga (zniszczony)
- Dworzec Główny w Lublinie (otwarty w 1877 roku)
- Dworzec w Chełmie (pierwszy drewniany dworzec, również otwarty w 1877 roku)
- Dworzec Gdański (wybudowany po I wojnie światowej)
W okolicach Warszawy w 1894 roku linia miała przystanki w miejscowościach takich jak Nowy Dwór, Jabłonna, Wawer czy Otwock. Przed 1939 rokiem przez linię przebiegało 13 stacji i przystanków osobowych, w tym Warszawa Praga i Warszawa Gocławek.
W 1896 roku Kolej Nadwiślańska została połączona z Koleją Warszawsko-Terespolską, a w 1897 roku dołączyła do niej Kolej Iwangorodzko-Dąbrowska, tworząc zintegrowany system transportowy.
