Kolej magnetyczna
Kolej magnetyczna, znana również jako kolej na poduszce magnetycznej, porusza się bez kontaktu z torami dzięki unoszeniu elektromagnetycznemu. Pojazdy są utrzymywane w powietrzu dzięki odpychaniu lub przyciąganiu magnesów, co pozwala na osiąganie dużych prędkości.
Technologia
Technologia kolei magnetycznej eliminuje tarcie, co znacząco zwiększa maksymalne prędkości jazdy. Pojazdy mogą rozwijać prędkości zbliżające się do 600 km/h. Istnieją dwa główne systemy kolei magnetycznych:
- Maglev (lewityacja magnetyczna) – wykorzystuje elektromagnesy i magnesy trwałe. Rozwijana w Japonii i Polsce.
- Transrapid – oparty na unoszeniu elektromagnetycznym, rozwijany w Niemczech.
Historia
Pierwsza testowa linia kolei magnetycznej powstała w latach 60. XX wieku, ale rozwój technologii był ograniczony przez wysokie koszty nadprzewodników. W 2013 roku Elon Musk zaproponował system hyperloop, który mógłby zrewolucjonizować transport. Współcześnie, polska firma Nevomo prowadzi badania nad systemem kolei magnetycznej poruszającej się po istniejących torach.
Rekordy prędkości
W historii kolei magnetycznych wielokrotnie ustanawiano rekordy prędkości. Oto niektóre z nich:
- 1975 – Komet, Niemcy Zachodnie – 401,3 km/h
- 1979 – ML-500R, Japonia – 517 km/h
- 2003 – TR-08, Niemcy – 501 km/h
- 2015 – MLX01, Japonia – 603 km/h (rekord świata)
Komercyjne zastosowania
Pierwszy publiczny Maglev został otwarty w 1984 roku w Birmingham, ale zamknięto go w 1995 z powodu awaryjności. W 2003 roku w Szanghaju uruchomiono trasę Transrapid, która jest najdłuższą na świecie, osiągającą prędkość 431 km/h. Inną komercyjną linią jest japońska Linimo, zbudowana na potrzeby wystawy Expo 2005.
