Kołbiel
Kołbiel to wieś w Polsce, usytuowana w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim. Jest siedzibą gminy Kołbiel oraz rzymskokatolickiej parafii Świętej Trójcy. Wieś jest znana jako ośrodek sztuki ludowej, szczególnie w zakresie pasiaków i kilimów. W 1532 roku Kołbiel uzyskała prawa miejskie, które jednak utraciła w 1870 roku. W latach 1975–1998 była częścią województwa siedleckiego.
Położenie
Kołbiel leży na Równinie Garwolińskiej, w odległości około 3 km od przystanku kolejowego Kołbiel, przy drodze krajowej nr 17 oraz drodze krajowej nr 50, nad rzeką Świder.
Historia
Osadnictwo na tym terenie sięga starożytności. Wieś została założona w 1326 roku przy przeprawie przez Świder, a pierwsze wzmianki o Kołbieli pochodzą z 1407 roku. Wówczas powstał drewniany kościół pod wezwaniem Świętej Trójcy, który w 1422 roku został podniesiony do rangi kościoła parafialnego. Obecny kościół, w stylu neogotyckim, został zbudowany w latach 1897–1901. Parafia należy do diecezji warszawsko-praskiej.
W 1806 roku Kołbiel stała się własnością rodziny Zamoyskich, co przyczyniło się do jej rozwoju. W 1877 roku uruchomiono Nadwiślańską Linię Kolejową. W czasie II wojny światowej Niemcy utworzyli w Kołbieli getto dla ludności żydowskiej, w którym przebywało około 1000 osób.
Zabytki
- Kościół parafialny pw. Świętej Trójcy (1897–1901)
- Neogotycka plebania z końca XIX wieku
- Kaplica grobowa Zamoyskich na cmentarzu parafialnym
- Zespół pałacowy Zamoyskich w Starej Wsi
- Pałac z około 1866 roku
- Park krajobrazowy
- Granitowy obelisk ku czci Józefa hr. Zamoyskiego (II poł. XIX wieku)
- Cmentarz żydowski
