Kocanki piaskowe
Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium) to roślina z rodziny astrowatych, występująca dziko w Europie i na Syberii, w tym w Polsce, gdzie jest dość pospolita.
Morfologia
- Pokrój: Roślina osiąga wysokość 10–30 cm, pokryta srebrzystymi włoskami.
- Łodyga: Rozgałęziona, do 30 cm wysokości, ulistniona.
- Kwiaty: Zebrane w kuliste, pomarańczowo-żółte koszyczki, tworzące baldachokształtną wiechę. Kwiaty brzeżne są żeńskie, a wewnętrzne obupłciowe.
- Owoc: 5-kanciaste niełupki o długości 1 mm.
Biologia i ekologia
Kocanka piaskowa jest byliną, kwitnie od lipca do października, zapylaną przez owady. Preferuje gleby piaszczyste i suche, występując na ugorach, w wydmach oraz przydrożach. Jest rośliną żywicielską dla larw motyla rusałki osetnik.
Zagrożenia i ochrona
W Polsce kocanka piaskowa jest objęta częściową ochroną gatunkową od 1983 roku, co wynika z zagrożenia spowodowanego zbieraniem jej z siedlisk naturalnych do celów leczniczych.
Zastosowanie
- Roślina ozdobna: Używana na rabatach i do suchych bukietów, trwałe kolory po wysuszeniu.
- Roślina lecznicza: Kwiatostan Inflorescentia Helichrysi jest bogaty w składniki aktywne, takie jak flawonoidy i olejek eteryczny.
Działanie: Kocanka piaskowa działa rozkurczająco na pęcherzyk żółciowy, wspomaga wątrobę i stosowana jest w chorobach związanych z jej uszkodzeniem oraz w schorzeniach dróg żółciowych.
Uprawa
Kocanka piaskowa wymaga żwirowatego, przepuszczalnego podłoża i słonecznego stanowiska. Rozmnaża się z nasion, sadzonek lub przez podział kłączy. Zbiera się ją do suchych bukietów od lipca do sierpnia, przed pełnym rozkwitem, a suszenie powinno odbywać się w przewiewie w temperaturze do 35 °C.
Bibliografia
- Irena Gumowska, Deptane po drodze, Warszawa 1989
