Koarktacja aorty

Koarktacja aorty, znana również jako zwężenie cieśni aorty, to wrodzona wada serca, polegająca na zwężeniu aorty. Najczęściej występuje pomiędzy odejściem lewej tętnicy podobojczykowej a więzadłem tętniczym. Wada ta często towarzyszy innym schorzeniom, w tym zespołowi Turnera.

Typy koarktacji

Typ nadprzewodowy (niemowlęcy) – zwężenie na długim odcinku, co może prowadzić do niewydolności krążenia.
Typ podprzewodowy (dorosły) – zwężenie w postaci pierścienia, z rozwojem krążenia obocznego.

Epidemiologia

Koarktacja aorty stanowi około 3-5% wszystkich wad wrodzonych serca i występuje 2-3 razy częściej u chłopców. Często towarzyszy jej dwupłatkowa zastawka aortalna, a także inne wady serca.

Objawy

Objawy zależą od stopnia zwężenia i wieku pacjenta. U noworodków mogą pojawić się:

duszność
tachykardia
powiększenie wątroby
osłabienie tętna na kończynach dolnych
niższe ciśnienie skurczowe na kończynach

Diagnostyka

W badaniach przedmiotowych mogą wystąpić:

szmer krążenia obocznego w okolicy międzyłopatkowej
nadciśnienie tętnicze w kończynach górnych
cechy przerostu lewej komory w EKG

Powikłania

zastoinowa niewydolność krążenia
udar mózgu
tętniak aorty
niedomykalność aortalna

Leczenie

Przed urodzeniem

W przypadku rozpoznania koarktacji w ciąży, stosuje się tlenoterapię, aby zwiększyć przepływ krwi przez płuca płodu.

Po urodzeniu

Wymagana jest operacja usunięcia zwężenia. Nieleczony typ nadprzewodowy ma wysoką śmiertelność w okresie niemowlęcym. Typ podprzewodowy operuje się zazwyczaj w wieku 3-4 lat.

Techniki operacyjne

Wycięcie zwężenia i zespolenie koniec-do-końca.
Wszycie protezy naczyniowej w przypadku długiego odcinka zwężenia.
Plastyka zwężonego odcinka.

Powikłania pooperacyjne

Po operacji może wystąpić paradoksalne nadciśnienie tętnicze, szczególnie u pacjentów operowanych powyżej 5. roku życia.

Podsumowanie

Koarktacja aorty to poważna wada wymagająca wczesnej diagnozy i leczenia. Odpowiednie interwencje chirurgiczne mogą znacząco poprawić rokowanie u pacjentów z tą wadą.