Klucz w kryptografii
Klucz jest podstawowym elementem kryptografii, umożliwiającym przeprowadzanie działań takich jak szyfrowanie, deszyfrowanie, podpisywanie oraz weryfikacja podpisów.
Kryptografia symetryczna
W kryptografii symetrycznej ten sam klucz jest wykorzystywany zarówno do szyfrowania, jak i deszyfrowania wiadomości. Klucz powinien być znany tylko uczestnikom danej komunikacji. Zazwyczaj do każdego połączenia generowany jest nowy klucz, co zwiększa bezpieczeństwo. Przykładem protokołu, który może być użyty do wymiany kluczy, jest protokół Diffiego-Hellmana.
Kryptografia asymetryczna
Kryptografia asymetryczna wykorzystuje dwa różne klucze: publiczny i prywatny. Klucz publiczny może być udostępniany publicznie, natomiast klucz prywatny powinien być znany wyłącznie jego właścicielowi. Ważne jest, aby uzyskanie klucza prywatnego na podstawie klucza publicznego było obliczeniowo trudne. W zależności od kryptosystemu, generowanie klucza publicznego z prywatnego może być łatwe (np. w ElGamal) lub trudne (np. w RSA).
Główne funkcje kryptografii asymetrycznej obejmują:
- Szyfrowanie: Klucz publiczny służy do szyfrowania, a klucz prywatny do deszyfrowania.
- Podpisy cyfrowe: Klucz prywatny jest używany do generowania podpisów, a klucz publiczny do ich weryfikacji.
Klucze w kryptografii asymetrycznej są przypisane do uczestnika (osoby, programu itp.), a nie do konkretnego kanału komunikacji. Najpopularniejsze systemy kryptografii asymetrycznej to RSA i ElGamal, a inne to DSA i ECC.
