Klucz dyszkantowy
Klucz dyszkantowy, znany również jako starofrancuski lub francuski klucz wiolinowy, jest kluczem typu G. Umieszczony jest na pierwszej linii pięciolinii, przypisując jej dźwięk g1. Położenie dźwięków na pięciolinii jest identyczne jak w przypadku klucza basowego; jednak dźwięki zapisane w kluczu basowym brzmią o dwie oktawy niżej niż w dyszkantowym.
W XVII i XVIII wieku klucz dyszkantowy był powszechnie używany we Francji, zwłaszcza w okresie barokowym. Służył głównie do zapisu partii skrzypiec i fletu, definiując najwyższą tessiturę w utworach muzycznych. Został jednak wycofany z użycia w połowie XIX wieku.
Podsumowanie
- Klucz dyszkantowy to klucz typu G, umieszczony na pierwszej linii pięciolinii.
- Przypisuje dźwięk g1 pierwszej linii pięciolinii.
- Używany głównie w XVII–XVIII wieku w baroku dla skrzypiec i fletu.
- Wyszedł z użycia w połowie XIX wieku.
