Strefa klimatów zwrotnikowych
Strefa klimatów zwrotnikowych, według klasyfikacji Okołowicza, jest jedną z pięciu głównych stref klimatycznych na Ziemi. Obejmuje obszary wokół obu zwrotników, gdzie średnie roczne temperatury przekraczają 20 °C. W przeciwieństwie do klimatu równikowego, amplitudy temperatur w ciągu dnia są znaczne, a opady najczęściej występują w lecie. W klimatach suchych opady są sporadyczne lub całkowicie nie występują.
Obszary występowania
Strefa klimatów zwrotnikowych obejmuje:
- Północną część Meksyku
- Południowo-wschodnie krańce USA, w tym Florydę
- Północną Afrykę (bez wybrzeża śródziemnomorskiego)
- Półwysep Arabski i Bliski Wschód
- Półwysep Indyjski i Indochiński
- Środkowy pas Ameryki Południowej
- Południową Afrykę (bez południowego krańca kontynentu)
- Większą część Australii (bez północnych i południowych krańców)
Charakterystyka opadów i pustyń
Na lądowych obszarach strefy zwrotnikowej dominują wyże okołozwrotnikowe, co prowadzi do minimalnych opadów i surowego klimatu. W tej strefie znajdują się największe pustynie świata, takie jak:
- Sahara
- Ar-Rub al-Chali
- Wielka Pustynia Piaszczysta
- Pustynia Atakama, najsuchsze miejsce na Ziemi
Brak opadów na zachodnich wybrzeżach strefy zwrotnikowej jest spowodowany chłodnymi prądami morskimi, natomiast wilgotniejsze wschodnie wybrzeża korzystają z wiatrów przynoszących wilgotne powietrze. W Azji Południowej i Południowo-Wschodniej, monsun letni przynosi obfite opady.
Typy klimatów i gleby
W strefie klimatów zwrotnikowych wyróżnia się następujące typy klimatów:
- wilgotny oraz wilgotny monsunowy
- pośredni oraz pośredni monsunowy
- kontynentalny suchy oraz kontynentalny suchy monsunowy
- wybitnie i skrajnie suchy
Gleby w tej strefie, znane jako szaroziemy, charakteryzują się niską zawartością próchnicy. W strefie zwrotnikowej występują także oazy, kserofity oraz sukulenty.
