Klif – definicja i cechy
Klif, znany również jako faleza lub urwisko brzegowe, to stroma, często pionowa ściana brzegu morskiego lub jeziornego. Powstaje w wyniku abrazji, czyli ścierania brzegu przez okruchy skalne poruszane przez fale, które działają na styku z platformą abrazyjną.
Największy klif na Ziemi, według Księgi rekordów Guinnessa, znajduje się na Hawajach, na północnym wybrzeżu wyspy Molokaʻi, wznosząc się na wysokość 1010 m nad poziomem wody.
Rodzaje klifów
Klify dzieli się na kilka kategorii, w zależności od aktywności procesu abrazji oraz ułożenia warstw skalnych:
Podział ze względu na proces abrazji:
- Klif żywy – położony w strefie oddziaływania fal, charakteryzujący się ostrym, pionowym zarysem oraz wyraźną niszą abrazyjną u podstawy. Ulega ciągłemu niszczeniu i obrywaniu.
- Klif martwy – znajduje się poza strefą oddziaływania fal, co oznacza, że nie podlega abrazji. Zazwyczaj pokryty jest osadami stokowymi.
- Klif odmłodzony – klif martwy, który ponownie jest podcinany przez fale w wyniku obniżenia się wybrzeża, podniesienia poziomu wody lub silnych sztormów.
Podział ze względu na ułożenie warstw skalnych:
- Klif strukturalny – utworzony w warstwach nachylonych w stronę lądu.
- Klif ześlizgowy – powstaje w warstwach nachylonych w stronę morza lub jeziora, a jego kształt modelują zarówno proces abrazji, jak i osuwanie materiału skalnego.
