Klemens XIV – Życiorys
Klemens XIV, właściwie Lorenzo Ganganelli (1705-1774), był włoskim duchownym katolickim i 249. papieżem, pełniącym urząd od 19 maja 1769 do 22 września 1774. Należał do zakonu franciszkanów konwentualnych.
Wczesne życie
Lorenzo Ganganelli urodził się w Santarcangelo di Romagna jako syn wiejskiego lekarza. W 1724 roku wstąpił do zakonu franciszkanów, przyjmując imię Lorenzo. W 1731 roku obronił doktorat z teologii i pełnił rolę nauczyciela w szkołach zakonnych. W 1759 roku został mianowany kardynałem przez papieża Klemensa XIII.
Wybór na papieża
Po śmierci Klemensa XIII, konklawe w 1769 roku zmagało się z problemem kasaty zakonu jezuitów. Ganganelli, jako jedyny zakonnik w gronie elektorów, stwierdził, że likwidacja zakonu jest możliwa zgodnie z prawem kanonicznym. 19 maja 1769 roku został wybrany na papieża i przyjął imię Klemensa XIV. Został konsekrowany 28 maja i koronowany 4 czerwca 1769.
Pontyfikat
Jego pontyfikat był zdominowany przez naciski mocarstw europejskich na likwidację jezuitów. Mimo wcześniejszego wsparcia dla zakonu, 21 lipca 1773 roku papież podpisał brewe, które rozwiązywało zakon jezuitów w większości krajów europejskich. W Polsce na bazie szkół jezuitów powołano Komisję Edukacji Narodowej.
Klemens XIV uregulował stosunki dyplomatyczne z Portugalią i poparł króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w okresie konfederacji barskiej. Próbował także zapobiec I rozbiorowi Polski, jednak bezskutecznie. W 1771 roku założył Museo Pio-Clementino i mianował 17 nowych kardynałów.
Śmierć i dziedzictwo
Pod koniec życia Klemens XIV zmagał się z depresją i obawami o swoje życie. Zmarł w Rzymie, a spekulacje o otruciu zostały wykluczone przez sekcję zwłok. Został pochowany w bazylice św. Piotra, a później jego ciało przeniesiono do bazyliki św. XII Apostołów.
