Życiorys Klemensa XI
Klemens XI, właściwie Giovanni Francesco Albani, urodził się 23 lipca 1649 w Urbino, a zmarł 19 marca 1721 w Rzymie. Był 243. papieżem, sprawującym urząd od 23 listopada 1700 do 19 marca 1721.
Wczesne życie
Klemens XI pochodził z patrycjuszowskiej rodziny. W 1660 roku rozpoczął naukę w Kolegium Rzymskim, a następnie studiował w akademii założonej przez królową Szwecji Krystynę, gdzie uzyskał doktorat. W trakcie swojej kariery pełnił różne funkcje w administracji Kościoła, m.in. był gubernatorem Rieti i Orvieto oraz sekretarzem ds. Brewe Apostolskich.
Wybór na papieża
Po śmierci Innocentego XII, 23 listopada 1700 roku, Klemens XI został wybrany na papieża po długim konklawe. Przyjął imię Klemens XI, a jego konsekracja miała miejsce 30 listopada 1700 roku, a koronacja 8 grudnia 1700 roku.
Pontyfikat
Na początku pontyfikatu Klemens XI zajął stanowisko w hiszpańskiej wojnie o sukcesję, wspierając Burbonów. Jego decyzje doprowadziły do napięć z cesarstwem i Hiszpanią, a Kościół utracił część wpływów. Papież był również zaangażowany w walkę z jansenizmem, wydając bullę Unigenitus w 1713 roku, która potępiła nauki Quesnela.
Klemens XI był mecenasem sztuki i nauki, a także wprowadził święto Niepokalanego Poczęcia Maryi, obchodzone 8 grudnia. Jego pontyfikat trwał ponad 20 lat, co czyni go jednym z dłuższych w historii Kościoła.
Dokumenty dogmatyczne
- Unigenitus Dei Filius – potępienie 101 tez jansenistycznych autorstwa Paschazego Quesnela.
Klemens XI zmarł 19 marca 1721 roku i został pochowany w bazylice watykańskiej.
