Klemens III
Klemens III, właściwie Paolo Scolari, był papieżem od 19 grudnia 1187 do 20 marca 1191. Urodził się w Rzymie w zamożnej, ale niearystokratycznej rodzinie.
Kariera przedpapieska
W 1176 roku Scolari został subdiakonem Świętego Kościoła Rzymskiego, a w 1179 papież Aleksander III mianował go kardynałem-diakonem. W kolejnych latach awansował do rangi kardynała-biskupa Palestriny. Jako kardynał podpisał bulle papieskie między 1179 a 1187 rokiem.
Wybór na papieża
W październiku 1187 był poważnym kandydatem na papieża, ale nie został wybrany z powodu złego stanu zdrowia. Po śmierci papieża Grzegorza VIII, Scolari został wybrany na papieża i przyjął imię Klemens III. Jego wybór miał na celu przywrócenie papiestwa do Rzymu po długotrwałym wygnaniu.
Powroty do Rzymu
Klemens III szybko przywrócił kurię do Rzymu, osiadając na Lateranie w lutym 1188. W maju tego samego roku senatorowie rzymscy podporządkowali się papieżowi w zamian za płatności. Papież również zdołał uwolnić Państwo Kościelne z okupacji Henryka VI, rozwiązując spór o arcybiskupstwo w Trewirze.
III krucjata
Jednym z kluczowych zadań Klemensa III było przygotowanie do III krucjaty, ogłoszonej przez jego poprzednika. Papież rozesłał legatów wzywających władców do udziału w krucjacie oraz starał się o pokój między chrześcijańskimi monarchami.
Polityka i nepotyzm
Klemens III poparł Tankreda z Lecce w walce o sukcesję sycylijską, obawiając się zjednoczenia Sycylii z Cesarstwem Niemieckim. W trakcie swojego pontyfikatu mianował co najmniej 24 nowych kardynałów, w tym wielu z Rzymu, co wpłynęło na strukturę Świętego Kolegium. Był jednym z pierwszych papieży stosujących nepotyzm.
Śmierć
Klemens III zmarł prawdopodobnie 20 marca 1191 w Pałacu Laterańskim, po niewiele ponad trzech latach pontyfikatu.
Bibliografia
- I. S. Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovations, Cambridge University Press 1990
- J. M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
