Klaster dyskowy
Klaster dyskowy to podstawowa jednostka przechowywania danych w systemie plików, składająca się z jednego lub kilku sektorów nośnika. Każdy klaster może zawierać dane tylko jednego pliku, a system plików nadaje im numery, które służą do określenia ich lokalizacji.
Wielkość klastra oraz maksymalna liczba klastrów są uzależnione od zastosowanego systemu plików, co wpływa na maksymalną wielkość partycji. Klastry zostały wprowadzone w celu zwiększenia pojemności partycji oraz poprawy efektywności transferu danych. Większe klastry minimalizują fragmentację i redukują liczbę operacji dyskowych.
Należy jednak zaznaczyć, że niektóre systemy plików, takie jak FAT32, ograniczają maksymalną liczbę klastrów, co wpływa na wydajność. Przykładowo, tworzenie partycji większych niż 32 GB w FAT32 może znacząco obniżyć wydajność, według twórcy systemu, Microsoftu.
W systemie plików NTFS, domyślna wielkość klastra wynosi 4 kB, z minimalną wartością 512 bajtów i maksymalną 64 kB. W systemach FAT i FAT32 możliwe jest tworzenie klastrów o rozmiarze do 256 kB, co występuje na niektórych dyskach WD serii Green powyżej 2 TB. Podczas formatowania dysku, program ustala optymalną wielkość klastra dostosowaną do wielkości partycji.
Dyskietka
Dyskietki wykorzystują system plików FAT12, zdolny do adresowania 4096 klastrów, gdzie każdy klaster odpowiada jednemu sektorowi dysku (512 bajtów). Jednakże, 10 numerów klastrów jest zarezerwowanych na znaczniki w tablicy alokacji (np. koniec pliku, błędny sektor), co ogranicza rzeczywistą liczbę dostępnych klastrów do 4086. To z kolei ogranicza pojemność dyskietek do około 2 MB.
Podsumowanie
- Klaster dyskowy jest podstawową jednostką przechowywania w systemie plików.
- Wielkość klastra wpływa na efektywność transferu danych.
- W systemie NTFS domyślna wielkość klastra to 4 kB.
- Dyskietki stosują system FAT12, ograniczając pojemność do około 2 MB.
