Kieren Aedogan Keke
Kieren Aedogan Keke, urodzony 27 czerwca 1971 roku w Yaren, to naurański polityk oraz lekarz. Posiada podwójne obywatelstwo: australijskie i nauruańskie. Od 2003 roku jest deputowanym do parlamentu, pełniąc różne funkcje ministerialne, w tym ministra zdrowia, spraw zagranicznych oraz finansów.
Życiorys
Keke jest jednym z nielicznych lekarzy w Nauru, a jego ojciec, Ludwig Keke, również był medykiem. Mandat deputowanego odnawiał w kolejnych wyborach, w tym w 2004, 2007, 2008 oraz dwukrotnie w 2010 roku. W 2003 roku został wybrany na wiceprzewodniczącego Parlamentu Nauru.
W 2003 roku, po odsunięciu prezydenta Ludwiga Scotty’ego, Keke stał się krytykiem nowego prezydenta René Harrisa, oskarżając go o brak budżetu i opóźnienia w wypłatach dla pracowników sektora publicznego. W 2004 roku został aresztowany podczas antyrządowej demonstracji.
Minister zdrowia
Po powrocie Ludwiga Scotty’ego do władzy w czerwcu 2004 roku, Keke objął stanowisko ministra zdrowia. W październiku 2004 roku, w wyniku kryzysu politycznego, prezydent Scotty rozwiązał parlament i zarządził nowe wybory, w których Keke utrzymał swoje stanowisko.
Minister spraw zagranicznych i finansów
W listopadzie 2007 roku Keke zrezygnował z funkcji ministra zdrowia, zarzucając prezydentowi opóźnianie reform oraz tolerowanie nieprawidłowości finansowych. Jego działania doprowadziły do odsunięcia Scotty’ego ze stanowiska w grudniu 2007 roku, po czym Keke objął funkcję ministra spraw zagranicznych oraz finansów.
Negocjował zamknięcie australijskiego ośrodka dla uchodźców na Nauru, który był ważnym źródłem dochodów dla kraju. W grudniu 2009 roku uznał niepodległość Abchazji i Osetii Południowej, podkreślając, że decyzja opierała się na historycznych i prawnych podstawach.
Keke został ponownie wybrany w wyborach w 2010 roku i objął stanowiska ministra zdrowia, sportu oraz spraw zagranicznych. W lutym 2013 roku zrezygnował ze stanowiska.
Podsumowanie
- Kieran Keke to kluczowy polityk i lekarz Nauru z podwójnym obywatelstwem.
- Pełnił funkcje ministra zdrowia, spraw zagranicznych oraz finansów.
- Był aktywny w krytyce rządów i wnioskach o wotum nieufności.
- Negocjował zamknięcie ośrodka dla uchodźców oraz uznał niepodległość Abchazji i Osetii Południowej.
