Ki-Aikido
Ki-aikido to styl aikido rozwinięty przez shihana Kōichiego Tōhei (10 dan aikikai) i propagowany przez organizację Ki Society. Głównym celem treningu jest osiągnięcie spokoju oraz wykorzystanie wewnętrznej siły „ki”. Styl ten kładzie nacisk na wprowadzenie filozofii aikido do codziennego życia, a nie tylko na techniki samoobrony.
W ramach ki-aikido organizowane są pokazy treningowe (taigi), które służą jako okazja do porównania umiejętności i motywacji do ich doskonalenia. Ki Society szacuje, że ki-aikido uprawia około 30 tys. osób w Japonii i 100 tys. w 21 krajach na świecie. Liczby te nie obejmują jednak uczniów mistrza Kenjirō Yoshigasaki, który prowadzi Ki no Kenkyukai Association International.
Obecnie, czołową postacią stylu jest Shin’ichi Tōhei, syn założyciela.
Historia Ki-Aikido w Polsce
Pierwsze próby wprowadzenia ki-aikido do Polski miały miejsce w Toruniu, gdzie nawiązano kontakt z mistrzem Yoshigasaki. Rozwój tego stylu w Polsce rozpoczął się w 1991 roku od wizyty mistrza Andrzeja Mroczkowskiego u sensei Carstena Moellera w Kopenhadze. Po seminarium z Yoshigasakim w Holandii, w styczniu 1992 roku odbyło się pierwsze seminarium ki-aikido w Kole, prowadzone przez Moellera.
Wkrótce po tym, Krzysztof Gorący i Andrzej Mroczkowski jako pierwsi Polacy zdali egzaminy na 1 dan. Od 2002 roku wszystkie polskie dōjō nauczające ki-aikido przynależą do organizacji Ki no Kenkyukai Association Internationale. Aktualnie dōjō ki-aikido znajdują się w Łodzi, Kole, Warszawie i Szczecinie.
