Kazimierz Wyka
Kazimierz Wyka (19 marca 1910 – 19 stycznia 1975) był polskim historykiem i krytykiem literatury, profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz posłem na Sejm PRL I kadencji. Urodził się w Krzeszowicach w rodzinie związanej z przemysłem tartacznym.
Wykształcenie i kariera
Studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1928-1932, ucząc się pod kierunkiem znanych profesorów. Po studiach spędził czas w Belgii i Francji jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej. W latach 1952-1956 był posłem, a także członkiem prezydium Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.
Twórczość
Wyka był autorem licznych prac naukowych i literackich, w tym analizy romantyzmu oraz Młodej Polski. Zajmował się twórczością takich autorów jak Stanisław Brzozowski, Tadeusz Różewicz oraz Czesław Miłosz. Jego najważniejsze dzieła to:
- Pogranicze powieści (1948, 1974, 1989)
- Cyprian Norwid, poeta i sztukmistrz (1948)
- Życie na niby. Szkice z lat 1939–1945 (1957)
- Modernizm polski (1959, 1968)
- Młoda Polska (1977, 1987)
Odznaczenia i nagrody
Kazimierz Wyka był wielokrotnie odznaczany, w tym:
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1956)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1956)
- Nagroda Państwowa II stopnia (1955)
Upamiętnienie
Na cześć Wyki w Warszawie nadano imię jednej z ulic, a w Krakowie ustanowiono literacką Nagrodę im. Kazimierza Wyki. Jest również patronem Miejsko-Gminnej Biblioteki w Krzeszowicach. W 1986 roku odsłonięto tablicę pamiątkową z jego popiersiem w miejscu jego narodzin.
Rodzina
Wyka miał dwie córki: Martę, profesor polonistyki na UJ, oraz Małgorzatę, artystkę plastyk i graficzkę. Zmarł w 1975 roku w Krakowie i został pochowany na cmentarzu Salwatorskim.
