Kazimierz Świtoń

Kazimierz Antoni Świtoń (4 sierpnia 1931 – 4 grudnia 2014) był polskim związkowcem, radiotelemechanikiem i działaczem opozycyjnym w okresie PRL. Był współtwórcą Wolnych Związków Zawodowych Górnego Śląska oraz posłem na Sejm I kadencji.

Wykształcenie i kariera zawodowa

Świtoń ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową w Katowicach w 1950 roku. Pracował jako elektromonter w różnych instytucjach, a w 1967 roku otworzył prywatny warsztat naprawy sprzętu RTV. W 1978 roku stracił koncesję na prowadzenie działalności z powodu zaangażowania w opozycję. Po przejściu na rentę inwalidzką w 1982 roku, przeszedł na emeryturę.

Działalność w PRL

Był członkiem Stronnictwa Demokratycznego, jednak został z niego usunięty w 1977 roku za działalność opozycyjną. W 1978 roku był współzałożycielem Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela na Śląsku oraz pierwszego w Polsce komitetu Wolnych Związków Zawodowych. Jego działalność skutkowała aresztowaniami oraz brutalnym atakiem ze strony milicji.

Po wprowadzeniu stanu wojennego był internowany, a w 1983 roku aresztowany po próbie upamiętnienia ofiar pacyfikacji strajku w kopalni „Wujek”. W końcu lat 80. ponownie aktywnie włączył się w działalność związkową i w 1989 roku został przewodniczącym rady naczelnej Chrześcijańsko-Demokratycznego Stronnictwa Pracy.

Działalność w III RP

W 1990 roku został przewodniczącym Górnośląskiej Chrześcijańskiej Demokracji. W 1991 roku uzyskał mandat posła na Sejm z ramienia Ruchu Autonomii Śląska. Jako poseł zasiadał w kilku komisjach i brał udział w kontrowersyjnych debatach, w tym w sprawie oskarżeń wobec prezydenta Lecha Wałęsy.

W późniejszych latach był aktywny w różnych organizacjach, m.in. w Stowarzyszeniu Pamięci Polaków Zamordowanych przez Niemców w KL Auschwitz. W 1998 roku protestował przeciwko usunięciu krzyża upamiętniającego wizytę Jana Pawła II, co zaowocowało jego zatrzymaniem.