Kazimierz Czartoryski
Kazimierz Czartoryski (4 marca 1674 – 31 sierpnia 1741) był księciem na Klewaniu i Żukowie, synem Michała Jerzego Czartoryskiego i Joanny Olędzkiej. W 1695 roku został posłem na Sejm z ziemi liwskiej, a w 1696 roku z sejmiku wołyńskiego na sejm konwokacyjny. Po zerwaniu tego sejmu, przystąpił do konfederacji generalnej 28 września 1696 roku.
W 1697 roku podpisał obwieszczenie wspierające wolną elekcję, które zwoływało szlachtę w obronie praw Rzeczypospolitej. W kolejnych latach pełnił ważne funkcje, takie jak:
- Podczaszy wielki litewski (1699)
- Podskarbi wielki litewski (1707-1709)
- Podkanclerzy litewski (1712-1724)
- Kasztelan wileński (od 1724)
Był również starostą krzemienieckim, wieliskim i uświackim. Uczestniczył w Walnej Radzie Warszawskiej w 1710 roku i był członkiem konfederacji generalnej z 1733 roku, a także elektorem Stanisława Leszczyńskiego.
W 1730 roku został odznaczony Orderem Orła Białego.
Potomstwo
Kazimierz Czartoryski ożenił się w 1693 roku z Izabelą Elżbietą Morsztyn, z którą miał pięcioro dzieci:
- Michał Fryderyk (1696–1775)
- August Aleksander (1697–1782)
- Konstancja (1695–1759), matka Stanisława Augusta Poniatowskiego
- Ludwika Elżbieta (1703–1745)
- Teodor Kazimierz (1704–1768)
Podsumowanie
Kazimierz Czartoryski był kluczową postacią w polityce I Rzeczypospolitej, pełniąc liczne funkcje publiczne i uczestnicząc w ważnych wydarzeniach politycznych. Jego życie osobiste było związane z wieloma znaczącymi osobistościami tamtego okresu, a jego potomstwo miało wpływ na dalsze losy kraju.
