Katedra
Katedra, znana także jako kościół katedralny, to główny kościół diecezji oraz siedziba biskupa diecezjalnego. Termin ten obejmuje również archikatedry, konkatedry, prokatedry i kościoły patriarchalne, a w niektórych przypadkach odnosi się do najważniejszych lub najstarszych kościołów miejskich.
Historia
Pojęcie katedry, które pierwotnie odnosiło się do miejsca siedzenia, rozszerzyło się w IV wieku, kiedy to ustanowiono święto katedry św. Piotra. W modlitwach związanych z tym świętem katedra symbolizowała kierowanie kościołem. Ojcowie Kościoła, tacy jak św. Cyprian i św. Augustyn, interpretowali katedrę jako symbol autorytetu biskupiego i jedności lokalnego Kościoła.
Erygowanie katedry
Status katedry nie zależy od jej wielkości ani architektury. Dowolny kościół w diecezji może zostać podniesiony do rangi katedry. Tylko biskup diecezjalny ma prawo ustanowić katedrę, a decyzja ta zazwyczaj zatwierdzana jest przez Stolicę Apostolską. W Stanach Zjednoczonych biskupi mogą samodzielnie wybierać swoje katedry na podstawie postanowień III Synodu w Baltimore.
W większości diecezji istnieje tylko jedna katedra, która z reguły znajduje się w mieście, gdzie rezyduje biskup. Wyjątek stanowią sytuacje, w których dwie starsze diecezje zostały połączone, co skutkuje powstaniem konkatedr. Kościół pełniący funkcje katedry tymczasowo nazywa się prokatedrą.
