Katarzyna Leszczyńska z Opalińskich
Katarzyna Leszczyńska z Opalińskich, herbu Łodzia, urodziła się 13 października 1680 roku w Poznaniu, a zmarła 19 marca 1747 roku w Lunéville. Była królową Polski oraz księżną Lotaryngii i Baru jako żona Stanisława Leszczyńskiego. Posiadała dobra człopiańskie i miasto Człopa.
Życiorys
Katarzyna była córką Jana Karola Opalińskiego, kasztelana poznańskiego, oraz Zofii Anny Czarnkowskiej, starościanki międzyrzeckiej. W maju 1698 roku poślubiła Stanisława Leszczyńskiego, starostę odolanowskiego. W posagu przyniosła dobra człopiańskie, które otrzymała od Władysława Czarnkowskiego.
W 1733 roku Stanisław udał się do Polski po koronę, podczas gdy Katarzyna pozostała na obczyźnie. Po jego powrocie, Leszczyńscy uzyskali księstwo Lotaryngii i Baru na mocy traktatu wiedeńskiego z 1735 roku i osiedlili się w Lunéville.
Katarzyna zmarła 19 marca 1747 roku i została pochowana w kościele Notre-Dame de Bon Secours w Nancy.
Potomstwo
Informacje na temat potomstwa Katarzyny Leszczyńskiej nie zostały zawarte w przetworzonym tekście.
Galeria
- Portret Katarzyny Opalińskiej
- Portret Katarzyny Opalińskiej, 1712 r.
- Portret Katarzyny Opalińskiej autorstwa Jean Baptiste van Loo, 1725 r.
- Portret Katarzyny Opalińskiej, 1733–1735 r.
- Mauzoleum Stanisława Leszczyńskiego i Katarzyny Opalińskiej w kościele Notre-Dame de Bon Secours w Nancy
Przypisy i bibliografia
W tekście nie zawarto przypisów ani szczegółowej bibliografii poza odniesieniem do publikacji Jerzego Antoniego Kostki.
