Kasyteryt – minerał z grupy tlenków, rzadko występujący w naturze. Jego nazwa pochodzi z greckiego i odnosi się do cyny.
Cechy fizyczne
Kasyteryt zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym, rzadziej igiełkowym. Charakteryzuje się:
- tetragonalnymi słupami zakończonymi bipiramidą,
- widocznym podłużnym prążkowaniem na ścianach kryształów,
- kruchością i przejrzystością.
Może występować w formach zbitych, ziarnistych oraz groniastych, tworząc czasem drewnopodobne naskorupienia zwane „cyną drzewną”.
Występowanie
Kasyteryt powstaje głównie w skałach magmowych, takich jak granity i pegmatyty. Często występuje w:
- żyłach kwarcowych,
- aluwiach pochodzących z erozji skał pierwotnych.
Można go spotkać w różnych miejscach na świecie, w tym w:
- Australii,
- Boliwii,
- Czechach (Rudawy),
- Finlandii,
- Francji,
- Niemczech,
- Malezji,
- Rwandzie,
- Meksyku,
- Namibii,
- Portugalii,
- USA.
Znaczne złoża kasyterytu w Demokratycznej Republice Konga są źródłem konfliktów oraz wyzysku miejscowej ludności.
W Polsce kasyteryt występuje w Górach Izerskich, jednak jest to forma nieekstploatowalna z powodu technologicznych ograniczeń. Pozostałości złoża wynoszą około 2,7 mln ton rudy o średniej zawartości 0,48% cyny.
Zastosowanie
- Kasyteryt ma znaczenie jubilerskie, szczególnie w postaci szlachetnych odmian szlifowanych do masy 5 ct. Większe okazy (do 25 ct) pochodzą głównie z Boliwii.
- Interesuje kolekcjonerów.
- Jest głównym źródłem cyny, stosowanej w przemyśle metalurgicznym, elektronicznym oraz lotniczym.
- Może zawierać niewielkie ilości żelaza i rzadkich pierwiastków, takich jak tantal i niob.
Przypisy
Kategoria: Tlenki i wodorotlenki (minerały).
