Królestwo Kastylii-Leónu
Królestwo Kastylii-Leónu powstało po śmierci króla Leónu Alfonsa IX w 1230 roku, kiedy jego syn Ferdynand III, będący królem Kastylii, zjednoczył oba królestwa. Nowa unia okazała się trwała, a powstałe państwo zaczęto określać jako Koronę Kastylii i Leónu.
W połowie XIII wieku królestwo to stało się największym państwem na Półwyspie Iberyjskim, obejmującym obszar 300 tys. km² i liczącym około 3 miliony mieszkańców.
Jako samodzielne państwo, Królestwo Kastylii-Leónu istniało do końca XV wieku. Wówczas, pod rządami Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda Aragońskiego, doszło do zjednoczenia Kastylii i Leónu z Koroną Aragońską, co doprowadziło do powstania Korony Hiszpańskiej. Mimo tego zjednoczenia, różnice prawne i instytucjonalne między terytoriami przetrwały, a ich likwidacja miała miejsce dopiero za dynastii burbońskiej na początku XVIII wieku.
