Karol VIII Knutsson Bonde
Karol VIII Knutsson Bonde (1 października 1408 – 15 maja 1470) był królem Szwecji w latach 1448–1457, 1464–1465 oraz 1467–1470, a także królem Norwegii jako Karol I w latach 1449–1450.
Życiorys
Karol VIII był synem Kanuta Bondego. W latach 1439–1441 sprawował funkcję regenta. Po śmierci Krzysztofa w 1448 roku został wybrany na króla Szwecji. Jego rządy były naznaczone wewnętrznymi konfliktami oraz walkami z Danią i jej sojusznikami wśród szwedzkiej arystokracji. W wyniku tych zawirowań dwukrotnie abdykował – w 1457 i 1465 roku.
W latach 1457–1464 przebywał w Polsce, gdzie szukał schronienia przed wojną z zakonem krzyżackim. Otrzymał od Kazimierza Jagiellończyka pożyczkę w wysokości 15 tys. marek pruskich w zamian za ziemię pucką (980 km²), która formalnie istniała do 1460 roku, kiedy to została zdobyta przez Krzyżaków. Po tym wydarzeniu Karol schronił się w Gdańsku.
Podsumowanie
Karol VIII Knutsson Bonde był znaczącą postacią w historii Szwecji i Norwegii, której rządy obfitowały w konflikty i polityczne zawirowania.
Kategorie
- Władcy Norwegii
- Władcy Szwecji
- Regenci
- Władcy Finlandii
- Szwedzi w I Rzeczypospolitej
