Karol III Otyły
Karol III Otyły (łac. Carolus Pinguis, ur. 13 czerwca 839, zm. 13 stycznia 888) był cesarzem rzymskim od 881 i królem zachodniofrankijskim od 884, należącym do dynastii Karolingów. Był trzecim synem Ludwika Niemieckiego. Po podziale ojczyzny w 876, otrzymał Szwabię, a po śmierci braci objął władzę nad całym królestwem. W 881 uzyskał koronę cesarską, a w 884 koronę królewską zachodniofrankijską po śmierci trzech króli.
Młodość i dziedzictwo
Karol był najmłodszym synem Ludwika II Niemieckiego i Emmy Bawarskiej. W 859 mianowano go hrabią Breisgau. Po śmierci ojca w 876, bracia podzielili królestwo, a Karol zajął mniejszą część Lotaryngii. Po zgonie cesarza Ludwika II w 875, sytuacja polityczna we Włoszech stała się skomplikowana, a Karol i jego bracia próbowali zdobyć władzę na Półwyspie Apenińskim.
Sprawy prowansalskie
W 877 Karloman uzyskał władzę we Włoszech, a w 879 Karol zaczął rządzić w Italii. W 880 brał udział w oblężeniu Vienne oraz w późniejszych walkach przeciwko królowi Prowansji Bosonowi.
Karol jako cesarz
W 881 papież koronował Karola na cesarza po jego zwycięstwie nad Gwidonem II ze Spoleto. Karol rozpoczął budowę pałacu w Sélestat i zwołał zjazd do Rawenny, gdzie osiągnięto porozumienie pokojowe z Gwidonem. Jednakże późniejsze problemy z Gwidonem z Camerino prowadziły do konfliktów.
Rządy w królestwie wschodniofrankijskim
Po śmierci brata Ludwika Młodszego w 882, Karol zjednoczył królestwo wschodniofrankijskie i rozpoczął działania przeciwko Wikingom. Udało mu się nawiązać sojusz z Godfrydem, który przyjął chrześcijaństwo.
Zachodnie królestwo Franków
Po śmierci Karlomana w 884, Karol został królem zachodniofrankijskim. Jego panowanie charakteryzowało się częstymi najazdami wikingów, w tym oblężeniem Paryża w 885. Ostatecznie Karol zapłacił okup wikingom, co osłabiło jego popularność.
Kwestia sukcesji
Karol miał żonę, Ryszardę, lecz małżeństwo pozostało bezdzietne. Mimo że uznał swojego nieślubnego syna Bernarda za dziedzica, napotkał opór możnych. Po kolejnych nieudanych próbach legitymizowania Bernarda, adoptował Ludwika Prowansalskiego jako swojego następcę.
Upadek i śmierć
Z biegiem lat, Karol był postrzegany jako słaby król, co doprowadziło do buntu Arnulfa z Karyntii. Ostatecznie, 17 listopada 887, Karol został pozbawiony władzy. Zmarł 13 stycznia 888 w Neidingen, a jego państwo uległo rozpadowi.
W kulturze
Karol III Otyły jest postacią występującą w literaturze, a także w grach wideo, takich jak Crusader Kings oraz Assassin’s Creed Valhalla, gdzie przedstawiany jest jako ważny władca.
