„`html
Karol Otto Kniaziewicz
Data urodzenia: 4 maja 1762
Data śmierci: 9 maja 1842
Miejsce urodzenia: Asītes (Kurlandia)
Miejsce śmierci: Paryż
Życiorys
Karol Kniaziewicz był generałem dywizji Wojsk Polskich oraz uczestnikiem wielu ważnych wydarzeń historycznych, w tym insurekcji kościuszkowskiej i kampanii napoleońskiej. W latach 1774–1776 kształcił się w Szkole Rycerskiej i Szkole Artylerii. Służył w 5. regimencie pieszym koronnym, a swoją karierę wojskową rozpoczął w czasie wojny polsko-rosyjskiej w 1792 roku.
W bitwie pod Dubienką (1792) odznaczył się, zdobywając Order Virtuti Militari. Po bitwie pod Maciejowicami (1794) został wzięty do niewoli przez Rosjan, a po wojnie osiedlił się we Włoszech, gdzie dowodził Legionami Polskimi. W 1798 roku zajął Rzym i odznaczył się w kolejnych bitwach, osiągając stopień generała dywizji.
W 1799 roku zorganizował Legię Naddunajską i brał udział w bitwach, przyczyniając się do zwycięstw francuskich. Po dymisji w 1801 roku wrócił do kraju i zajął się majątkiem. W 1812 roku wstąpił do wojska Księstwa Warszawskiego i walczył w kampanii rosyjskiej, gdzie odniósł rany. Otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Virtuti Militari za swoje zasługi wojenne.
Po wojnie porzucił służbę u Napoleona i osiedlił się w Paryżu, gdzie był aktywny w życiu emigracyjnym oraz naukowym, będąc członkiem Związku Jedności Narodowej i wolnomularstwa. Uznawany jest za współtwórcę Biblioteki Polskiej w Paryżu.
Miejsce spoczynku
Kniaziewicz został pochowany na Cmentarzu w Montmorency pod Paryżem.
Odznaczenia
- Order Virtuti Militari
- Krzyż Komandorski Orderu Virtuti Militari (Księstwo Warszawskie)
- Złoty Orzeł Legii Honorowej
Bibliografia
- Andrzej Szutowicz, Gen. Karol Kniaziewicz (1762–1842), Kawaliera, Drawno 2005.
- Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, Wydawnictwo Ajaks, Pruszków 1998.
- Marek Tarczyński, Generałowie powstania listopadowego, Wydawnictwo MON, Warszawa 1988.
„`
