„`html
Karol Milik
Karol Milik (24 czerwca 1892 – 10 maja 1976) był polskim duchownym katolickim, który pełnił funkcję pierwszego administratora apostolskiego archidiecezji wrocławskiej w latach 1945-1951.
Życiorys
Karol Milik uczył się w polskim gimnazjum w Cieszynie, a następnie studiował teologię w Seminarium Duchownym w Widnawie. Uzyskał doktorat z praw na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1928 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 26 lipca 1915 roku z rąk biskupa wrocławskiego Adolfa Betrama.
Pełnił funkcję kapelana wojskowego, osiągając stopień majora. Po I wojnie światowej był dyrektorem Towarzystwa Czytelni Ludowych w Poznaniu, gdzie zyskał popularność wydając pocztówkę z mapą II RP. W czasie okupacji hitlerowskiej był poszukiwany przez gestapo za swoją działalność konspiracyjną oraz udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie został rektorem kościoła św. Jana Kantego w Poznaniu.
15 sierpnia 1945 roku został mianowany administratorem apostolskim archidiecezji wrocławskiej przez kardynała Augusta Hlonda. Rozpoczął organizację polskiej administracji diecezjalnej, w tym erygowanie Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu oraz dwóch Niższych Seminariów Duchownych. Koordynował także odbudowę około 200 obiektów sakralnych, w tym katedry wrocławskiej, i zainicjował wieczystą adorację w kościołach.
W 1951 roku został odsunięty od obowiązków przez władze państwowe i internowany w Rywałdzie Królewskim. Posiadał tytuł protonotariusza apostolskiego. Zmarł 10 maja 1976 roku i został pochowany w katedrze we Wrocławiu w kaplicy św. Kazimierza.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (4 listopada 1937)
Bibliografia
- Pater Józef, Milik Karol, [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, Katowice 1996.
- Swastek Józef, Działalność pastoralna księdza infułata dr. Karola Milika, [w:] Represje wobec Kościoła Katolickiego na Dolnym Śląsku i Opolszczyźnie, Wrocław 2004.
„`
