Karol Aleksander Lotaryński
Karol Aleksander Lotaryński (ur. 12 grudnia 1712 w Lunéville, zm. 4 lipca 1780 w Tervuren) był księciem Lotaryngii i Baru, austriackim marszałkiem polnym oraz namiestnikiem Niderlandów Austriackich w latach 1744–1780. Był także wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego od 1761 roku. Pochodził z dynastii Vaudémont, rządzącej Lotaryngią od XV wieku.
Kariera wojskowa
Karol przygotowywał się do kariery wojskowej od najmłodszych lat. W 1736 roku osiedlił się w Wiedniu i wstąpił do armii austriackiej. Wziął udział w wojnie z Turcją (1737–1738) oraz wojnach śląskich, dowodząc wojskami cesarskimi w takich bitwach jak:
- bitwa pod Chotusicami
- bitwa pod Dobromierzem
- bitwa pod Pragą
Awansował na stopień marszałka polnego 22 listopada 1740 roku. Po klęskach pod Hohenfriedberg (1745) i Roucoux (1746) został usunięty z dowództwa. Powrócił na pole bitwy w latach 50. XVIII wieku, jednak po klęsce pod Lutynią w grudniu 1757 roku zakończył karierę wojskową.
Życie osobiste i działalność po wojsku
7 stycznia 1744 roku poślubił Marię Annę Habsburg, z którą miał jedno dziecko, zmarłe w 1744 roku. Po zakończeniu kariery wojskowej osiedlił się w Belgii, gdzie pełnił rolę gospodarza.
W 1761 roku został wybrany na wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego, przyczyniając się do utworzenia szpitala dla weteranów wojennych Carolinum oraz wspierając fundacje kościelne.
Pochówek
Karol Aleksander Lotaryński został pochowany w Nancy.
Podsumowanie
Karol Aleksander Lotaryński był wpływowym dowódcą wojskowym, politykiem oraz działaczem charytatywnym, który odegrał istotną rolę w historii Austrii i Niderlandów w XVIII wieku.
