„`html
Karol Józef Teofil Estreicher
Karol Estreicher (1827-1908) był wybitnym polskim historykiem literatury, krytykiem literackim oraz bibliografem. Pełnił funkcję dyrektora Biblioteki Jagiellońskiej i jest uważany za „ojca bibliografii polskiej”.
Rodzina i wykształcenie
Pochodził z rodziny Estreicherów, której członkowie mieli znaczący wpływ na polską naukę i kulturę. Jego ojcem był Alojzy Rafał Estreicher, profesor botaniki, a matką Antonina z Rozbierskich. Estreicher studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał tytuły z filologii i nauk prawnych.
Kariera zawodowa
Po ukończeniu studiów pracował w sądownictwie galicyjskim, a następnie w 1862 roku objął stanowisko w Bibliotece Szkoły Głównej Warszawskiej. W 1868 roku wrócił do Krakowa jako dyrektor Biblioteki Jagiellońskiej, gdzie pracował do 1905 roku. Był także profesorem UJ oraz członkiem Akademii Umiejętności.
Osiągnięcia bibliograficzne
Estreicher jest znany z opracowania obszernej bibliografii druków polskich, obejmującej lata 1470-1889. Jego prace zawierają:
- Bibliografia Polska (22 tomy, 1872-1908)
- Bibliografia piśmiennictwa galicyjskiego (1849-1859)
- Spis przedmiotowy periodyków „Tygodnik Ilustrowany” i „Biblioteka Warszawska”
Wprowadził pojęcie „hasło” w teorii bibliografii oraz przyczynił się do uporządkowania zbiorów Biblioteki Jagiellońskiej.
Twórczość i działalność
Estreicher badał twórczość Aleksandra Fredry i Józefa Ignacego Kraszewskiego, publikując wiele biografii polskich poetów. Jego dorobek obejmuje ponad 700 prac, w tym:
- O widowiskach w Krakowie z roku 1852 (1853)
- Adam Mickiewicz. Rys biograficzny (1863)
- Teatra w Polsce (1873-1879, 3 tomy)
- Szopka krakowska (1904)
Odznaczenia i upamiętnienie
W 1881 roku otrzymał szlachectwo oraz odznaczenia, m.in. Order Korony Żelaznej III klasy. Po jego śmierci w 1908 roku, na cmentarzu Rakowickim w Krakowie powstał jego grobowiec rodzinny. W 1889 roku wybito medal ku jego czci.
„`
