Karol Henckel von Donnersmarck

Karol Henckel von Donnersmarck

Karol Henckel von Donnersmarck (ur. 14 grudnia 1784, Siemianowice; zm. 7 maja 1813, Drezno) był baronem i hrabią cesarstwa oraz ostatnim feudalnym panem Bytomia.

Rodzina i pochodzenie

Karol był najstarszym synem Łazarza III i hrabianki Antoniny Praschma von Bilkau.

Życie i działalność

W wyniku reform Steina i Hardenberga w latach 1806-1808 utracił władzę nad miastami i ludnością wiejską. W 1806 roku został pruskim szambelanem oraz radcą legacyjnym.

Podczas wojen napoleońskich, w 1807 roku, jego pałac w Siemianowicach został splądrowany przez polskich powstańców. W 1809 roku wyjechał do Austrii, gdzie wstąpił do armii jako porucznik w husarii arcyksięcia Ferdynanda III Toskańskiego. Po roku wrócił na Górny Śląsk.

W 1813 roku został oficerem 1. Śląskiego Regimentu Husarii i adiutantem feldmarszałka Gebharda Blüchera. Uczestniczył w bitwie pod Groß Görschen, gdzie odniósł poważne rany, które doprowadziły do jego śmierci 7 maja 1813 roku w Dreźnie. Początkowo pochowany w drezdeńskim kościele pw. Św. Jana, jego ciało zostało później przeniesione do kaplicy zamkowej w Siemianowicach, a ostatecznie spoczęło w krypcie kościoła NMP w Bytomiu.

Życie osobiste

Od 1810 roku był żonaty z hrabianką Eugenią Wengersky von Ungarschütz. Mieli jednego syna, Hugona I (1811–1890).