„`html
Karnak: Historia i Znaczenie
Karnak, znany jako Ipet-sut, to miasto w Górnym Egipcie, położone w muhafazie Luksor, 2,5 km na północ od Luksoru. W starożytności stanowiło część Teb i obecnie jest postrzegane jako integralna część Luksoru. W Karnaku znajduje się zespół świątyń, w tym największa na świecie świątynia Amona-Re z salą hypostylową. W 1979 roku Karnak wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Świątynia Amona
Do świątyni Amona prowadzi Aleja Sfinksów z 40 sfinksami o baranich głowach. Po pierwszym pylonie znajduje się dziedziniec oddzielający salę hypostylową od reszty kompleksu. Sala hypostylowa ma wymiary 102×53 m i jest podparta 134 kolumnami, z najwyższymi osiągającymi 23 m. Wnętrze ozdobione jest bogatymi reliefami, a budowle wzniesiono głównie w czasach XIX dynastii.
Karnak składa się również z obelisków, z których dwa o wysokości ponad 30 m wzniesiono na polecenie Hatszepsut. Świątynia Amona była połączona z Świątynią Narodzin w Luksorze alejami procesyjnymi, a jej centralne miejsce zajmowała święta sadzawka.
Odkrywanie Karnaku
Karnak był niszczony przez wieki, a jego odkrycie przez Europejczyków miało miejsce w XVII wieku. Systematyczne badania naukowe rozpoczęły się dopiero po wyprawie Napoleona w 1798 roku, a kluczowe prace archeologiczne prowadził Auguste Mariette w latach 1858–1860. Jego publikacja z 1875 roku była pierwszym historycznym planem kompleksu. W kolejnych latach prace kontynuowano pod kierunkiem różnych badaczy, takich jak Georges Legrain i Henri Chevier, którzy przyczynili się do restauracji wielu części świątyń oraz odkrycia nowych obiektów.
Mimo trudności związanych z niszczeniem zabytków, Karnak pozostaje jednym z najważniejszych miejsc archeologicznych, które dostarczają cennych informacji o starożytnym Egipcie.
„`
