Karl Ziegler – Krótkie Zarysowanie Życia i Osiągnięć
Karl Ziegler (26 listopada 1898 – 11 sierpnia 1973) był niemieckim chemikiem, który zdobył Nagrodę Nobla w 1963 roku za swoje badania nad związkami metaloorganicznymi i ich zastosowaniem jako katalizatorów polimeryzacji.
Wykształcenie i Kariera
W latach 1916–1920 Ziegler studiował chemię na Uniwersytecie w Marburgu. Po ukończeniu studiów pracował jako profesor na Uniwersytecie w Heidelbergu (1928–1936) oraz na Uniwersytecie w Halle (1936–1945). Następnie, w latach 1943–1969, pełnił rolę dyrektora Max-Planck-Institut für Kohlenforschung w Mülheim an der Ruhr.
Osiągnięcia Naukowe
W swoich badaniach Ziegler koncentrował się na związkach metaloorganicznych, zwłaszcza na związkach glinoorganicznych. Jego najważniejsze osiągnięcia to:
- Otrzymanie tetraetyloołowiu – stosowanego jako dodatek antystukowy do benzyny.
- Wprowadzenie metaloorganicznych katalizatorów polimeryzacji w 1953 roku.
- Opracowanie metody produkcji polietylenu niskociśnieniowego z użyciem tytanoorganicznych pochodnych chlorku glinu.
W 1963 roku Ziegler został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii, wspólnie z Giulio Natta, za swoje innowacje w technologii polimerów.
Podsumowanie
Karl Ziegler odegrał kluczową rolę w rozwoju chemii polimerów oraz metaloorganicznych związków chemicznych. Jego prace miały znaczący wpływ na przemysł chemiczny i technologiczny XX wieku.
Bibliografia i Linki Zewnętrzne
Kategoria: Chemicy niemieccy, Nobliści w dziedzinie chemii, Urodzeni w 1898, Zmarli w 1973
