„`html
Karl Friedrich Otto Wolff
Karl Wolff (ur. 13 maja 1900 w Darmstadt, zm. 15 lipca 1984 w Rosenheim) był niemieckim zbrodniarzem wojennym, generałem SS oraz organizatorem deportacji Żydów do obozu zagłady w Treblince. Od 1943 roku pełnił funkcję Najwyższego Dowódcy SS i Policji we Włoszech.
Życiorys
Wolff był synem sędziego, dr. Carla Wolffa. W czasie I wojny światowej służył w Infanterie Regiment 115, gdzie zdobył Krzyż Żelazny I klasy. Po wojnie wstąpił do Freikorps, a w 1931 roku do NSDAP i SS. W 1933 roku został adiutantem Heinricha Himmlera, co uczyniło go jednym z czołowych oficerów SS.
W 1936 roku wybrano go do Reichstagu, a w 1939 roku uzyskał Złoty Medal NSDAP i został oficerem łącznikowym Himmlera przy Adolfie Hitlerze. Po wybuchu II wojny światowej, Wolff kierował Osobistym Sztabem Himmlera i odegrał istotną rolę w deportacjach Żydów. Zapewniał większą liczbę pociągów do obozu w Treblince.
Od jesieni 1943 roku był gubernatorem wojskowym oraz wyższym dowódcą SS i Policji w północnych Włoszech, gdzie reprezentował III Rzeszę przy rządzie Mussoliniego. W 1945 roku negocjował poddanie się wojsk niemieckich w północnych Włoszech oraz prowadził rozmowy pokojowe z przedstawicielem USA, Allenem Dullesem.
Po wojnie
Po zakończeniu wojny Wolff został skazany na 4 lata więzienia, ale zwolniono go po tygodniu. W 1961 roku, po udzieleniu wywiadu w związku z procesem Adolfa Eichmanna, został aresztowany pod zarzutem współudziału w zamordowaniu 800 tysięcy Żydów w Treblince. W 1964 roku skazano go na 15 lat więzienia, lecz w 1969 roku został warunkowo zwolniony z powodu złego stanu zdrowia.
Karl Wolff zmarł 15 lipca 1984 roku w Rosenheim po długiej chorobie.
Bibliografia
- Jochen von Lang, Między Hitlerem a Himmlerem – Generał Karl Wolff, Kraków 2005
„`
