Karl Ludwig Bühler (1879-1963) – niemiecki psycholog i teoretyk języka.
Życiorys
Karl Ludwig Bühler rozpoczął studia medyczne w 1899 roku we Fryburgu Bryzgowijskim. W 1903 roku został asystentem w Instytucie Fizjologii, gdzie pisał doktorat z medycyny. Doktorat z filozofii uzyskał w 1904 roku w Strasburgu. Od 1906 roku pracował w Instytucie Psychologii w Würzburgu, gdzie w 1909 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1913 roku przeniósł się do Monachium na stanowisko profesora, a pięć lat później do Drezna, gdzie otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Od 1922 roku pracował na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie założył Instytut Psychologii.
Działalność naukowa
Wkład do teorii języka
Bühler jest znany z wydania w 1934 roku dzieła Teoria języka (Sprachtheorie), w którym opracował model funkcji języka. W swojej teorii uwzględnił kluczowe elementy komunikacji: nadawcę, odbiorcę oraz rzeczywistość. Jego Organon-Modell wyróżnia trzy funkcje znaków językowych. Bühler czerpał z filozofii i współpracował z praskimi strukturalistami, badając także rozwój mowy u dzieci.
Badania w zakresie psychologii
Był przedstawicielem würzburskiej szkoły psychologii i krytykiem asocjacjonizmu. Początkowo badał procesy myślenia, stosując metodę „introspekcji pytaniowej”. Później skupił się na psychologii rozwojowej, badając rozwój myślenia oraz wprowadzając koncepcje psychologii postaci (Gestaltpsychologie).
Wybrane publikacje
- Die geistige Entwicklung des Kindes (1918)
- Die Krise der Psychologie (1927)
- Sprachtheorie: Die Darstellungsfunktion der Sprache (1934)
- Die Zukunft der Psychologie und die Schule (1936)
Bibliografia
* Adam Heinz: Dzieje językoznawstwa w zarysie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978. s. 294-298, 313.
