Karakal stepowy
Karakal stepowy (Caracal caracal) to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych (Felidae), występujący w Azji, Półwyspie Arabskim oraz w Afryce. Opisany po raz pierwszy w 1776 roku przez niemieckiego zoologa Johann Christian Daniel von Schrebera, karakal jest czasami klasyfikowany w rodzaju Felis, jednak jego odrębność uzasadnia wyodrębnienie w rodzaju Caracal.
Systematyka
Gatunek był początkowo uznawany za spokrewniony z rysiem, jednak nowoczesne analizy genetyczne wykazały, że bliżej mu do Caracal aurata. Obecnie wyróżnia się trzy podgatunki:
- C. c. caracal – wschodnia i południowa Afryka
- C. c. nubicus – północna, zachodnia i północno-środkowa Afryka
- C. c. schmitzi – zachodnia i środkowa Azja
Etymologia
- Caracal – „czarnouchy” od tureckiego „kara” (czarny) i „kulak” (ucho)
- nubicus – odniesienie do regionu Nubii
- schmitzi – na cześć Ernsta Johann Schmitza, niemieckiego przyrodnika
Zasięg występowania
Karakal stepowy zamieszkuje:
Morfologia
Długość ciała karakala wynosi od 61 do 105,7 cm, a masa ciała dorosłych osobników osiąga 6,2–20 kg. Ubarwienie może być jasnobrązowe do ciemnobrązowego, z długimi, czarnymi uszami zakończonymi pędzelkami. Sylwetka jest smukła, ale mocna.
Ekologia
Pożywienie: Karakale są mięsożerne i polują na różnorodne zwierzęta, w tym ssaki, węże i płazy.
Rozród: Bez ściśle określonego okresu rozrodczego na południu Sahary. Ciąża trwa 70-79 dni, a w miocie rodzi się od 1 do 4 młodych.
Biotop: Zamieszkują suche sawanny, stepy oraz półpustynie.
Tryb życia: Karakale bywają aktywne zarówno w nocy, jak i w ciągu dnia. Są samotnikami, terytorialnymi, z wyjątkiem okresu godowego.
Bibliografia
Gatunek został sklasyfikowany w 1776 roku i jest reprezentantem fauny Afryki oraz Azji.
