Karabinek szturmowy wz. 96 Beryl
Karabinek wz. 96 „Beryl” to polski automatyczny karabinek szturmowy, który został zaprojektowany i produkowany przez Fabrykę Broni „Łucznik”. Jest on podstawowym uzbrojeniem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Historia i geneza
Po zakończeniu II wojny światowej Polska znajdowała się w strefie wpływów ZSRR, co skutkowało używaniem broni radzieckiej. Po transformacji ustrojowej w 1989 roku, Polska dążyła do członkostwa w NATO, co spowodowało zlecenie opracowania nowego karabinka zasilanego amunicją NATO (5,56 × 45 mm).
Program Beryl
W 1995 roku opracowano wymagania dotyczące nowego karabinka. Miał on zapewniać skuteczne rażenie celów do 600 m i pozwalać na strzelanie ogniem pojedynczym oraz seryjnym. W 1996 roku podpisano umowę na produkcję prototypów, a w 1998 roku wz. 96 „Beryl” został oficjalnie wprowadzony na wyposażenie polskiej armii. Seryjna produkcja rozpoczęła się w 1999 roku, a do 2018 roku dostarczono około 86 500 sztuk różnych wersji tego karabinka.
Wersje i specyfikacje
- wz. 96 „Mini-Beryl” – subkarabinek automatyczny, z lufą długości 235 mm, zasilany amunicją 5,56 × 45 mm, dostępny w kilku wariantach.
- Beryl M762 – wersja eksportowa zasilana amunicją 7,62 × 39 mm.
- Beryl M545 – wersja eksportowa zasilana amunicją 5,45 × 39 mm, nieprodukowana seryjnie.
- Beryl-Commando – karabinek samopowtarzalny zasilany amunicją .223 Remington.
Użytkowanie i przyszłość
Mimo zakończenia zamówień dla Wojska Polskiego, karabinki Beryl są wciąż produkowane dla rynku cywilnego i innych służb mundurowych. W 2018 roku podpisano umowę na produkcję licencyjną w Nigerii. Nowoczesniejsze karabinki Grot zaczynają zastępować Beryle w polskiej armii, jednak wz. 96 „Beryl” nadal pozostaje kluczowym elementem uzbrojenia.
