Werndl M1867
Werndl M1867 to austro-węgierski karabin jednostrzałowy zaprojektowany przez Josefa Werndla. Został wprowadzony do uzbrojenia jako następca karabinu odprzodowego Lorenz M1854, obok karabinu Wänzl M1866, który był jego modernizacją.
Historia
Wraz z karabinem piechoty wprowadzono również karabinek dla kawalerii. W 1873 roku pojawiły się zmodernizowane wersje obu broni, oznaczone jako M1873. Karabiny M1867 i M1873 strzelały nabojami centralnego zapłonu M1867 kal. 11,2x42R, a karabinki M1867 i M1873 kal. 11,2mm x 36R.
W 1877 roku wprowadzono nowe naboje: 11,15 x 58 mm R dla karabinów oraz 11,15 x 36 mm R dla karabinków. Karabiny i karabinki przystosowane do nowej amunicji oznaczono jako M1867/77 i M1873/77. Mimo że od 1885 roku karabin Werndla był stopniowo zastępowany przez modele powtarzalne skonstruowane przez Ferdinanda Mannlichera, pozostał w magazynach aż do I wojny światowej. W tym czasie uzbrojono w nie jednostki pomocnicze oraz żołnierzy Legionów Polskich.
Opis
Karabin Werndla charakteryzował się obrotowym zamkiem oraz zewnętrznym kurkiem. Po częściowym napięciu kurka, użytkownik musiał obrócić zamek o 120° za pomocą skrzydełka, co odsłaniało wlot komory nabojowej. W przypadku, gdy w komorze znajdowała się łuska, była ona lekko wysuwana. Po wsunięciu naboju i zamknięciu zamka, należało napiąć kurek do końca. Uderzenie kurka w iglicę powodowało wystrzał, a końcówka kurka, wchodząc w wycięcie zamka, blokowała jego obrót.
Bibliografia
- Roman Matuszewski, Ireneusz J. Wojciechowski, Karabin Mannlicher wz. 1895, TbiU nr. 109, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1886.
- Ilustrowana Encyklopedia, Broń strzelecka XIX wieku, ESPADON, 1995.
Kategoria: Karabiny jednostrzałowe, Austro-węgierskie karabiny, Legiony Polskie 1914–1918 (Austro-Węgry), Wyposażenie indywidualne żołnierza Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
