Semi-Automatique de Fabrique Nationale Modele 1949 (SAFN-49)
Semi-Automatique de Fabrique Nationale Modele 1949 (SAFN-49) to belgijski karabin samopowtarzalny, który był produkowany w pierwszej połowie lat 50. XX wieku.
Historia konstrukcji
Prace nad karabinem SAFN-49 rozpoczęły się w belgijskich zakładach FN w latach 30. XX wieku pod kierownictwem Dieudonne Saive. Pierwszy prototyp, Fusil Semi-Automatique D’Infanterie, został opracowany jako broń samopowtarzalna z odprowadzaniem gazów prochowych. Po wybuchu II wojny światowej Saive zniszczył dokumentację i przeniósł się do Wielkiej Brytanii, a później do Kanady, gdzie kontynuował prace nad bronią.
W 1944 roku, po powrocie do Enfield, stworzył karabin Self-Loading Experimental Model (SLEM). Po dalszym rozwoju powstał prototyp EXP-1. Po wojnie, mimo trudności finansowych, FN dokończyło prace nad karabinem, co zaowocowało modelem SAFN-49.
Jednak nowy karabin musiał konkurować z tańszymi, dostępnymi na rynku modelami. Jego sprzedaż była słaba, a po wprowadzeniu karabinu FN FAL produkcję SAFN-49 zakończono w 1955 roku. Mimo to, wiele egzemplarzy pozostało w użyciu, głównie w USA jako broń sportowa.
Wersje karabinu SAFN-49
- SAFN-49 kal. 7,62 × 63 mm (30-06 US) – najliczniej produkowana wersja (125 072 sztuk), używana przez Belgię, Luksemburg, Brazylię, Kolumbię i Indonezję.
- SAFN-49 kal. 7,92 × 57 mm – wersja dla Egiptu (37 641 sztuk).
- SAFN-49 kal. 7 × 57 mm – wersja dla Wenezueli (8003 sztuki).
- SAFN-49 kal. 7,65 × 53 mm – wersja dla Argentyny (5541 sztuk), przystosowana do kal. 7,62 × 51 mm NATO w latach 60.
Opis konstrukcji
SAFN-49 był karabinem samopowtarzalnym z automatyka opartą na odprowadzaniu gazów prochowych. Posiadał zamek ryglowany przez przekoszenie oraz mechanizm spustowy umożliwiający strzelanie ogniem pojedynczym. Niektóre wersje miały możliwość strzelania seriami. Karabin zasilany był z magazynków o pojemności 10 naboi, a przyrządy celownicze obejmowały muszkę i celownik przeziernikowy z nastawami od 100 do 1000 m. Kolba była drewniana, a zamek zatrzymywał się w tylnym położeniu po wystrzelaniu ostatniego naboju.
Bibliografia
- Leszek Erenfeicht, Belgijski karabin samopowtarzalny SAFN-49, Strzał 7/2004.
