PTRS – radziecki samopowtarzalny karabin przeciwpancerny.
Historia
Po wprowadzeniu dział przeciwpancernych kalibru 37 i 45 mm w latach 30. XX wieku, Armia Czerwona podjęła prace nad lekką bronią przeciwpancerną, co zaowocowało nabojem 14,5 × 114 mm w 1940 roku.
W 1936 roku rozpoczęto prace nad karabinem przeciwpancernym, jednak pierwsze prototypy nie spełniły wymagań. W 1938 roku GAU wydało nowe wymagania, co doprowadziło do stworzenia PTR-39, ale jego produkcja nie rozpoczęła się przez problemy z niezawodnością.
Po ataku Niemiec w 1941 roku, Armia Czerwona nie miała lekkiej broni przeciwpancernej. Zlecono stworzenie nowego karabinu, który ostatecznie przyjął formę PTRS. Produkcja rozpoczęła się w 1941 roku, lecz skala była znacznie mniejsza niż w przypadku innego modelu, PTRD.
Karabiny PTRS były używane w kompani przeciwpancernych w pułkach piechoty, a ich liczba w jednostkach wzrastała z biegiem lat. Mimo początkowego sukcesu, w 1944 roku ich wartość spadła z powodu wprowadzenia przez Niemców czołgów o grubszym opancerzeniu. PTRS były także używane w wojnie koreańskiej, ale z czasem wycofano je z uzbrojenia.
Opis techniczny
PTRS był bronią samopowtarzalną, działającą na zasadzie odprowadzania gazów prochowych. Posiadał:
- Ryglowanie przez przekoszenie zamka w płaszczyźnie pionowej.
- Zasilanie ze stałego magazynka pudełkowego, ładowanego 5-nabojowymi ładownikami.
- Wyrzut łusek przez otwór z prawej strony komory zamkowej.
- Prosty chwyt pistoletowy oraz drewnianą kolbę z poduszką łagodzącą odrzut.
- Lufę zakończoną hamulcem wylotowym.
Karabin był standardowo wyposażony w dwójnóg, co ułatwiało jego użytkowanie.
Bibliografia
* Stanisław Torecki, Broń i amunicja strzelecka LWP, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985.
* Marcin H. Ochman, Karabiny przeciwpancerne PTRD i PTRS, „Nowa Technika Wojskowa” 4/2003.
* Chuck Madurski, The PTRD & PTRS anti-tank rifles. Small Arms Review Vol. 5 No. 12, September 2002.
PTRS to ważny element radzieckiej broni strzeleckiej II wojny światowej, który przyczynił się do zwiększenia zdolności bojowych Armii Czerwonej w trudnym okresie konfliktu.
