Karabin Przeciwpancerny PTRD
PTRD (ros. Противотанковое ружьё Дегтярёва обр. 1941 г – PTRD-41) to radziecki karabin przeciwpancerny, który powstał w odpowiedzi na rosnące zagrożenie ze strony czołgów w latach 30. XX wieku.
Historia i Rozwój
W miarę jak wiele armii na świecie zaczęło zyskiwać nowoczesne czołgi, ZSRR intensyfikował prace nad lekką bronią przeciwpancerną. W latach 1936-1938 opracowano nabój 14,5 x 114 mm, który wszedł do produkcji w 1940 roku. W 1941 roku, w wyniku pilnej potrzeby, rozpoczęto prace nad nowymi karabinami przeciwpancernymi.
W lipcu 1941 roku biura konstrukcyjne Wasilija Diegtariowa i Siergieja Simonowa opracowały prototypy broni kal. 14,5 mm. PTRD, stworzony przez Diegtariowa, był bronią półautomatyczną i po testach został wprowadzony do uzbrojenia.
Produkcja i Eksploatacja
Decyzja o produkcji PTRD zapadła 29 sierpnia 1941 roku. Do końca roku wyprodukowano 17 688 egzemplarzy, a do 1945 roku łącznie 400 000. PTRD trafił do jednostek Armii Czerwonej, gdzie stał się kluczowym elementem uzbrojenia.
W 1941 roku w każdym pułku piechoty zorganizowano kompanię karabinów przeciwpancernych, a ich liczba wzrastała w odpowiedzi na potrzeby pola bitwy. Karabiny były używane głównie do obrony przed czołgami niemieckimi, a ich skuteczność wzrastała przy strzałach z bliskich odległości.
Wycofanie z Uzbrojenia
Po 1944 roku, wraz z wprowadzeniem przez Wehrmacht nowoczesnych czołgów, wartość karabinów przeciwpancernych spadła. Zostały one stopniowo wycofywane z jednostek liniowych, a ich zastosowanie ograniczało się do walki z lekkimi pojazdami opancerzonymi. Karabiny PTRD były przekazywane armii Trzeciego Świata i wykorzystywane w różnych konfliktach, w tym podczas wojny koreańskiej.
Opis Techniczny
PTRD to jednostrzałowy karabin z zamkiem czterotaktowym. Posiadał rurową komorę zamkową z oknem ładowania i wyrzutowym. Zamek był dostosowany do działania na zasadzie odrzutu. Broń była standardowo wyposażona w dwójnóg, co zwiększało stabilność podczas strzelania.
Podsumowanie
Karabin PTRD był istotnym elementem radzieckiego uzbrojenia przeciwpancernego w czasie II wojny światowej, chociaż jego skuteczność malała w miarę rozwoju nowoczesnych czołgów. Po wojnie PTRD znalazł zastosowanie w różnych konfliktach na świecie, aż do ostatecznego wycofania w latach 80. XX wieku.
