Karabin maszynowy Vickers K
Karabin maszynowy Vickers K, znany również jako VGO (Vickers Gas Operated), to lotnicza broń maszynowa zaprojektowana do użycia w samolotach przez obserwatorów lub strzelców tylnej osłony. Jest to rozwinięcie ręcznego karabinu maszynowego Vickers-Berthier.
Historia i zastosowanie
Vickers K był produkowany w dużych ilościach i używany w dwu- oraz trzymiejscowych samolotach brytyjskich podczas II wojny światowej, takich jak Fairey Swordfish, aż do 1945 roku. Bombowce Handley Page Halifax były wyposażone w pojedynczy karabin Vickers w owiewce dziobowej. W 1940 roku, nieużywane karabiny zostały wykorzystane do obrony lotnisk. W północnej Afryce był stosowany przez oddziały komandosów, takie jak Prywatna Armia Popskiego, oraz przez SAS i LRDG, często montowany na jeepach.
Charakterystyka
Vickers K działał na zasadzie odprowadzenia gazów prochowych, strzelając z zamka otwartego. Broń zasilana była z talerzowego magazynka na 100 naboi, z zalecanym ładowaniem 96 dla większej niezawodności. Osiągała teoretyczną szybkostrzelność do 1000 strzałów na minutę.
Wersje
- Vickers GO No.2 Mk.1 Land Service – wersja lądowa z składanym dwójnogiem i uchwytem pistoletowym.
Karabin był znany z niezawodności oraz wysokiej szybkostrzelności, co czyniło go skuteczną bronią w krótkotrwałych, intensywnych akcjach, w których specjalizowali się komandosi.
