Reklama

Karabin maszynowy PK/PKM

„`html

Reklama

7,62 mm km PK/PKM

Karabin maszynowy PK/PKM (ros. Пулемёт Калашникова) to radziecki uniwersalny karabin maszynowy kal. 7,62 x 54 mm R, dostępny w dwóch wersjach: PK i zmodernizowanej PKM. Wersje montowane na podstawie trójnożnej nosiły dodatkowe oznaczenie S.

Historia konstrukcji

Karabin PK został opracowany w biurze konstrukcyjnym Michaiła T. Kałasznikowa i przyjęty do uzbrojenia w 1961 roku. Jego celem było zastąpienie dotychczasowych modeli broni maszynowej w Armii Radzieckiej. W 1969 roku zmodernizowano go do wersji PKM, w której zmniejszono masę dzięki zastosowaniu technologii tłoczenia. Wprowadzono lżejszą lufę, nowy tłumik płomieni oraz zmodyfikowane elementy konstrukcyjne. Wersja PKMN/PKMSN zyskała możliwość montażu celownika nocnego.

Reklama

W Polsce PK/PKS przyjęto do uzbrojenia w latach 60-tych, a produkcję rozpoczęto w 1968 roku. W 1999 roku produkcję zakończono, a dokumentację przekazano do Zakładów Mechanicznych Tarnów. Polska wersja rozwojowa to UKM-2000, produkowana od 2005 roku.

Pochodne PK/PKM

PKT – czołgowy karabin maszynowy z dłuższą lufą i elektrospustem.
PKM-NATO – prototyp przystosowany do amunicji NATO 7,62 x 51 mm, nie wprowadzony do produkcji.
PKP Pieczenieg – rozwinięcie PKM dla jednostek Specnazu, z lepszym chłodzeniem i efektywnym tłumikiem płomienia.
UKM-2000 – polski karabin maszynowy na naboje 7,62 x 51 mm NATO.

Opis konstrukcji

PK/PKS to broń samoczynna z mechanizmem opartym na odprowadzaniu gazów prochowych. Zasilanie taśmowe pozwala na użycie taśmy o pojemności 100 lub 200 naboi. Karabin ma lufę szybkowymienną i przyrządy celownicze składające się z muszki i celownika krzywiznowego. Wersja PKMN/PKMSN ma dodatkową podstawę do celownika noktowizyjnego.