Lee M1895
Lee M1895, znany również jako Lee Navy, to amerykański karabin powtarzalny zaprojektowany przez Jamesa Parrisa Lee, wprowadzony do uzbrojenia US Navy w 1895 roku.
Historia
W latach 90. XIX wieku amerykańska marynarka wojenna zdecydowała się na modernizację uzbrojenia swoich oddziałów desantowych. W 1895 roku wprowadzono nowy nabój .236 Navy oraz karabin Lee M1895. Produkcja pierwszych 10 000 egzemplarzy rozpoczęła się w 1896 roku w zakładach Winchestera, a później zrealizowano dodatkowe zamówienie na 5000 karabinów.
W czasie wojny amerykańsko-hiszpańskiej w 1898 roku ujawniły się problemy związane z różnorodnością uzbrojenia w amerykańskich jednostkach, co komplikowało logistykę. Karabiny Lee M1895 i Krag M1896 okazały się mniej skuteczne w porównaniu do hiszpańskiego karabinu Mauser M1893. Po wojnie podjęto decyzję o wprowadzeniu nowego standardowego karabinu, którym stał się M1903, wzorowany na Mauserze M1893. W związku z tym, po 1903 roku, karabin Lee M1895 został wycofany z uzbrojenia, a jego produkcja dla rynku cywilnego trwała do 1916 roku.
Opis
Lee M1895 był bronią powtarzalną z zamkiem dwutaktowym. Proces ładowania obejmował:
- pociągnięcie rączki zamkowej do tyłu, co powodowało obrót rączki i uniesienie tylnej części zamka,
- ekstrakcję łuski z komory nabojowej,
- dosyłanie nowego naboju z magazynka i zaryglowanie zamka po przesunięciu rączki do przodu.
Karabin zasilany był ze stałego magazynka pudełkowego o pojemności 5 naboi, który można było ładować zarówno przy pomocy łódki, jak i pojedynczymi nabojami. Lufa miała gwint o sześciu bruzdach prawoskrętnych o skoku 165,1 mm. Lee M1895 wyposażony był w drewniane łoże przechodzące w kolbę oraz mechaniczne przyrządy celownicze z nastawami do 1829 m. Dodatkowo miał nożowy bagnet.
Bibliografia
- Ilustrowana Encyklopedia, Broń strzelecka XIX wieku, ESPADON 1995.
