Karabin M1941 (Type R)
Karabin M1941, znany również jako Type R, to samopowtarzalna broń skonstruowana przez Melvina Johnsona. Jego historia sięga lat dwudziestych XX wieku, kiedy to w USA prowadzono intensywne prace nad karabinami samopowtarzalnymi.
Historia konstrukcji
Melvin Johnson, prawnik z wykształcenia, rozpoczął prace nad swoim projektem w 1934 roku. Po kilku nieudanych próbach z innymi konstrukcjami, w 1936 roku opatentował karabin działający na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, z nowatorskim zamkiem ryglowanym przez obrót. Jego konstrukcja wykorzystywała wieniec dziewięciu rygli, co pozwalało na obrót zamka o jedynie 18 stopni.
W 1938 roku Johnson założył firmę Johnson Automatics Inc., która wyprodukowała kilka prototypów karabinu Type V. Pierwsze testy wykazały pewne awarie, które Johnson szybko skorygował. Po sugestiach ze strony wojska dotyczących magazynka, w 1939 roku powstał prototyp Type R, o nowym, wewnętrznym magazynku bębnowym.
W 1940 roku armia Holenderskich Indii Wschodnich zamówiła 10 200 karabinów Type R, co skłoniło Johnsona do przeniesienia produkcji do zakładów Universal Winding Co. w Cranston. Testy przeprowadzone przez piechotę morską wykazały, że prototypy Johnsona przewyższają seryjne M1 Garand. Mimo to, po wojnie karabiny M1941 zostały wycofane z uzbrojenia, a Johnson miał trudności z ich sprzedażą.
Opis konstrukcji
Karabin M1941 był bronią samopowtarzalną opartą na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Zamek był ryglowany przez obrót, a mechanizm spustowy pozwalał jedynie na ogień pojedynczy. Zasilany był z magazynka bębnowego o pojemności 10 naboi, a jego przyrządy celownicze składały się z muszki z osłonami bocznymi oraz krzywkowego celownika przeziernikowego.
Bibliografia
- Leszek Erenfeicht: Karabiny Johnsona, Strzał 2/2005.
