Gewehr 43 (Gew43, Karabiner 43)
Gewehr 43, znany również jako Karabiner 43, to niemiecki karabin samopowtarzalny z okresu II wojny światowej, zasilany amunicją 7,92 × 57 mm.
Historia konstrukcji
W latach 30. XX wieku podstawowym karabinem Wehrmachtu był Mauser Kar98k. Planowano jego zastąpienie karabinem samopowtarzalnym, co zlecono firmom Carl Walther Waffenfabrik oraz Mauser-Werke. Opracowane modele Gew41(M) i Gew41(W) działały na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, ale różniły się mechanizmem ryglowania.
W wyniku wysokiej zawodności Gew41(M) zaprzestano jego produkcji, natomiast Gew41(W) był nadal udoskonalany. Po ataku na ZSRR w 1941 roku Niemcy zdobyli radziecki karabin SWT, który zainspirował dalszy rozwój Gew41(W). Zastosowano w nim nowoczesne rozwiązania, takie jak boczne odprowadzanie gazów oraz wymienne magazynki.
W październiku 1943 roku nowy model przyjęto do uzbrojenia jako Gewehr 43, a w 1944 roku zmieniono jego nazwę na Karabiner 43. Do końca wojny wyprodukowano ponad 400 000 egzemplarzy, w tym wersje z celownikami optycznymi używane później przez armię Czechosłowacką.
Opis techniczny
Gew43/Kar43 to broń samopowtarzalna, której automatyka działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych. Posiada tłok gazowy o krótkim skoku oraz zamek ryglowany ryglami rozchylnymi. Broń strzela z zamka zamkniętego, z mechanizmem spustowym umożliwiającym strzelanie ogniem pojedynczym.
Karabin zasilany jest z pudełkowych magazynków o pojemności 10 naboi, które można ładować również za pomocą łódek amunicyjnych z karabinka Kar98k. Przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywiznowego. Broń ma drewnianą kolbę połączoną z łożem, a na lufie można zamontować garłacz lub tłumik dźwięku.
