Karabin Dreyse
Karabin Dreyse, pruski karabin iglicowy, był podstawowym uzbrojeniem armii pruskiej aż do zjednoczenia Niemiec w 1871 roku. To pierwszy udany karabin odtylcowy, który wszedł do masowej produkcji.
Historia
Prototyp karabinu odtylcowego, opracowany przez Johann Nikolaus von Dreyse w 1836 roku, zyskał zainteresowanie pruskiej armii, dotychczas używającej broni odprzodowej. Karabin został przyjęty do uzbrojenia 4 grudnia 1840 roku jako Zündnadelgewehr M/41, lecz przez pierwsze lata produkcji był utajniony.
Pierwsze użycie karabinu miało miejsce podczas oblężenia Drezna w 1849 roku. W kolejnych latach karabiny Dreyse były wykorzystywane w wojnach prusko-duńskiej (1864) i prusko-austriackiej (1866). Wprowadzenie tego karabinu zmieniło taktykę piechoty, umożliwiając ładowanie broni w pozycji leżącej, co zredukowało straty pruskie.
W trakcie wojny francusko-pruskiej (1870-1871) armia pruska, mimo gorszego uzbrojenia, zwyciężyła, co skłoniło do wprowadzenia nowego karabinu Mauser M1871. Przed jego wprowadzeniem, Dreyse przeszedł modernizację, w której poprawiono uszczelnienie zamka.
Wersje
- Zündnadelgewehr M/41
- Zündnadelbüchse M/49
- Zündnadelbüchse M/54
- Zündnadelkarabiner M/57
- Zündnadelfüsiliergewehr M/60
- Zündnadelgewehr M/62
- Zündnadelbüchse M/65
- Zündnadelwallbüchse M/65
- Zündnadelpioniergewehr M/69
- Zündnadelgewehr z modyfikacjami Becka
Opis
Karabin Dreyse M/41 był jednostrzałową bronią iglicową z sześciotaktowym zamkiem ślizgowo-obrotowym. Mechanizm przeładowania wymagał kilku kroków, a mechanizm spustowy działał bezpośrednio na iglicę. Wyposażony był w lufę gwintowaną oraz drewniane łoże i kolbę, a jego przyrządy celownicze miały ustawienia do 700 kroków.
Bibliografia
- Ilustrowana Encyklopedia. Broń strzelecka XIX wieku, ESPADON 1995.
- Rolf Wirtgen (Hg.), Das Zündnadelgewehr – Eine militärtechnische Revolution im 19.Jhd., Mittler, Herford 1991.
