Karabin Baker
Karabin Baker (ang. Baker Rifle) to brytyjski karabin z zamkiem skałkowym, który był pierwszym masowo produkowanym wojskowym karabinem z lufą gwintowaną.
Historia
Do końca XVII wieku broń gwintowana była stosowana głównie w myślistwie i wojnie tarczowej, a jej użycie w armii było ograniczone przez trudności w nabijaniu. Broń gładkolufowa, choć mniej celna, była prostsza w użyciu, co sprawiało, że walki prowadzone były głównie w formacjach kolumnowych. Po rewolucji francuskiej, armia francuska zyskała nowe podejście do walki, stosując taktyki oparte na małych grupach żołnierzy i atakach w tyralierach, co prowadziło do efektywniejszego osłabiania linii nieprzyjaciela.
Wielka Brytania, jako jeden z głównych przeciwników Francji, szybko przyswoiła te taktyki i postanowiła uzbroić swoje jednostki w karabiny gwintowane. W końcu XVIII wieku w brytyjskiej armii powstały kompanie lekkiej piechoty, a w 1797 roku zreorganizowano 5 Batalion 60 Pułku Piechoty, który wyposażono w zielone mundury i niemieckie karabiny gwintowane.
Na podstawie doświadczeń z tej jednostki, w 1800 roku utworzono Korpus Strzelców, który miał dostarczać wyszkolonych żołnierzy do batalionów piechoty. Już wkrótce formacja ta została rozwiązana, a z jej członków utworzono 95. Pułk Piechoty, uzbrojony w karabin zaprojektowany przez Ezechiela Bakera.
Karabin Bakera
W lutym 1800 roku zaprezentowano pierwszy prototyp karabinu Bakera, który posiadał lufę z siedmioma bruzdami kalibru 17,5 mm. Po próbach zdecydowano o zmniejszeniu kalibru do 15,8 mm. Karabin był wykorzystywany nie tylko w 95. Pułku, ale także w innych jednostkach, w tym 60. Pułku Piechoty oraz Królewskim Legionie Niemieckim.
Pomimo dobrego sprawdzenia się karabinu w walkach, jego masowa produkcja nie została zrealizowana. W latach 1800-1837 wyprodukowano około 15,000 egzemplarzy, a od 1838 roku był on stopniowo zastępowany przez karabin Brunszwik z zamkiem kapiszonowym.
Opis
Karabin Bakera był bronią odprzodową z gwintowaną lufą i zamkiem skałkowym. Wyposażony był w celownik stały oraz, w niektórych modelach, dodatkowy celownik składany. Bagnet montowano po prawej stronie lufy.
Bibliografia
- Ilustrowana Encyklopedia, Broń strzelecka XIX wieku, ESPADON 1995
