Kanał komunikacyjny
Kanał komunikacyjny to połączenie umożliwiające wymianę informacji pomiędzy nadawcą a odbiorcą. Przekaz może odbywać się w różnych trybach:
- Half duplex – komunikacja jednokierunkowa w danym momencie.
- Full duplex – równoczesny przekaz informacji w obu kierunkach.
W praktyce kanał komunikacyjny to fizyczne medium, takie jak powietrze, przewody miedziane czy sieci komputerowe. Problemem w komunikacji może być zakłócenie przez inne kanały dzielące to samo medium transmisyjne.
Zasady komunikacji
Aby komunikacja była skuteczna, nadawca i odbiorca muszą ustalić wspólny sposób przetwarzania informacji, co dla ludzi oznacza użycie języków, a dla komputerów – protokołów komunikacyjnych. Zgodnie z teorią względności, komunikacja nie może odbywać się szybciej niż prędkością światła.
Przesyłane dane muszą być zakodowane w odpowiedniej formie, a odbiorca zrozumie je dopiero po zdekodowaniu. Ważne jest także właściwe adresowanie wiadomości, aby dotarły do odpowiednich odbiorców. Uwierzytelnianie nadawcy i odbiorcy może odbywać się za pomocą procedur, takich jak kody PIN.
Szyfrowanie i bezpieczeństwo
W przypadku tajnych danych stosuje się techniki szyfrowania, które zabezpieczają informacje przed nieuprawnionym dostępem. Szyfrowanie odbywa się w urządzeniach kryptograficznych i tylko posiadacze odpowiednich kluczy mogą je odczytać.
Cechy kanału komunikacyjnego
W informatyce kluczowe cechy kanału komunikacyjnego to:
- Prędkość transmisji: Mierzona jako liczba bitów przesyłanych na sekundę.
- Stosunek sygnału do szumu: Określa, jaki procent przesyłanych informacji jest poprawny, wyrażany często w decybelach.
W rzeczywistych kanałach komunikacyjnych mogą występować błędy, takie jak hałas czy zakłócenia elektromagnetyczne, które utrudniają wymianę informacji, co podkreśla znaczenie analizy stosunku sygnału do szumu.