Kamizelka kuloodporna
Kamizelka kuloodporna to osłona balistyczna, która chroni tułów użytkownika przed pociskami oraz odłamkami. Jest szeroko stosowana przez służby policyjne, wojskowe oraz niektóre organizacje ochrony. W krajach, gdzie pozwala na to prawo, mogą ją nosić także osoby prywatne.
Budowa
Współczesne kamizelki kuloodporne składają się z wielu warstw tkaniny, najczęściej z kevlaru. Początkowo, w 1902 roku, Jan Szczepanik zaprezentował tkaninę kuloodporną, która uratowała króla Hiszpanii, jednak z czasem okazało się, że nie zapewnia ona wystarczającej ochrony przed nowoczesnymi pociskami.
W latach 20. XX wieku gangsterzy amerykańscy nosili kamizelki z obszywanych stalowych płytek, które zapewniały lepszą ochronę, ale były znacznie cięższe. W II wojnie światowej zaczęto powszechnie stosować kaftany balistyczne, a podczas wojny wietnamskiej wprowadzono kurtki z warstw grubej tkaniny, aby chronić żołnierzy przed odłamkami.
W 1965 roku Stephanie Kwolek z koncernu DuPont opracowała kevlar, materiał o wysokiej wytrzymałości, który zrewolucjonizował produkcję lekkich kamizelek kuloodpornych. W miarę rozwoju technologii, do kamizelek zaczęto dodawać płyty zbrojne z różnych materiałów, takich jak stal, tytan czy ceramika, co zwiększało ich efektywność ochronną.
- Kamizelki kuloodporne mogą mieć wkłady balistyczne (plate carrier), które są wymienne i wykonane z materiałów kompozytowych.
Przypisy i Bibliografia
- Sławomir Łotysz – „Historia sporu o pewien wynalazek. Jan Szczepanik, Kazimierz Żegleń i kamizelka kuloodporna”
- Anna Pragłowska – „Obrazy i barwy: o wynalazkach i życiu Jana Szczepanika”
- Roman Włodek – Polski Słownik biograficzny t. 193 hasło: Jan Szczepanik
Kamizelki kuloodporne stanowią istotny element wyposażenia w kontekście ochrony osobistej i militarnej, a ich rozwój technologiczny wpływa na bezpieczeństwo użytkowników.
