Kamień celtycki

Kamień celtycki

Kamień celtycki to elipsoidalny przedmiot, który po umieszczeniu na płaskiej powierzchni i wprawieniu w ruch obrotowy w określonym kierunku, obraca się i zatrzymuje. Zmiana kierunku obrotu powoduje szybsze zatrzymanie i poprzeczne chybotanie, co prowadzi do obrotu w przeciwną stronę. Ruch kamienia wydaje się paradoksalny, ponieważ zmiana kierunku obrotu wydaje się sprzeczna z zasadą zachowania momentu pędu.

Historia

Pierwsze opisy działania kamieni celtyckich pojawiły się w publikacjach Gilberta Walkera w 1890 roku, choć były one uznawane za trudne do zrozumienia. W latach 70. i 80. XX wieku zainteresowanie tym tematem wzrosło, co zaowocowało wieloma pracami na temat symulacji numerycznych. W 1986 roku Herman Bondi opublikował prace, które dokładniej opisywały to zjawisko. Najnowsze badania nad zachowaniem kamieni przeprowadzili G. Kudra i J. Awrejcewicz w 2015 roku.

Budowa i zasada działania

Walker zauważył, że niezgodność kierunków osi krzywizny styku kamienia z podłożem oraz osi bezwładności wpływa na jego niesymetryczne zachowanie. Niezgodność uzyskuje się przez niesymetryczne profilowanie lub rozkład masy. Kluczowym aspektem wyjaśniającym zachowanie kamieni jest wpływ tarcia na styku z podłożem. W modelach numerycznych zakłada się, że tarcie działa zgodnie z modelem Coulomba, a kształt styku jest elipsą, co odpowiada prawu Hertza.

Podsumowanie

Kamień celtycki to interesujący obiekt badawczy, którego ruch obrotowy w różnych kierunkach stawia pytania o zasady fizyki. Historia badań nad tym fenomenem jest bogata, a współczesne modele numeryczne dostarczają cennych informacji na temat jego zachowania.